Kandım!

   Bir gün, kötülüğe de kanar insan. Hem öyle kanar ki, ima edildiğinde dahi tiksinir benliği. Atalardan kalan en berbat mirastır kin denilen haslet! Güde, güde bitiremez mirası devir alan, yeddi ceddi usanmaz.

 

Büsbütün taş kesilenler, övünürken yaptıklarıyla.

Duyamaz yapmadıklarının altında ezilip ağlayanları.

Eskiler bitince yeni malzemelerle örülür kin ve nefret duvarları. 

Onur rengiyle boyanır. 

Kibirle cilalanır.

Bolca malzeme kullanılır.

Boş gözlerle bakanları, kendine hayran bırakır.

 

             Ve herkesin yağmur yağdığında, akacak boyaları vardır.

        Şimşekler çaktıkça belirsizlikler birden aralanır. Görünen manzaralar hayretlere yuvarlanır.

        Artık, yırtılıp sökülen paçavralar gibi değersizdir hayat.

        Anlamlılar anlamsız, gerekliler gereksiz.

         Zaman, geçip gitmekten usanmış yorgun bir alacaklıdır. 

          Kavramlar, kıldan ince kılıçtan keskin ip üzerindeki cambaz. 

          Büyücülerin ipleri, firavunlara amade…

 

 Bir Musa çıkıp asasıyla yutana kadar, yılanlarla koyun koyuna geçer hayat.

Gizlenenler ortaya döküldükçe, hak ile batılın iki yakası bir araya gelmez artık. 

 İçinde bir damla ümit yaşatanlar, bu ayrımı yol edip geçer giderler üzerinden.

Ve birden saygıyla iliklenip yeniden birleşince yollar, arada sıkışınca  anlar firavunlar! 

 

          Kötü olmanın, kötü olduğunu… 

          Kötülüğün anası şeytan babası belli değil, velet! 

         İyilikse kötülüğün hayırlı üvey evladı.

          Ne yapsa yaranamaz! Yapmasa zaten iyilik olmaz.

 

-"Neden " diye sorarsan bir gün gerçekten KENDİNE;

-“Asırlarca bağırlara ekilen tohumlara bir bak!” diye haykırır AKIL. 

-"Gerekirse kes at "der LİYAKAT. 

-"Doğruları söylemekten asla çekinme" diye mırıldanır DÜRÜSTLÜK

-"Eğer doğruyu söylersen dokuz köyden kovulursun "der KORKU ! 

-"Dokuz köyden kovulursam onuncuyu kurarım" der CESARET!!!

 

Ve kötülüğün kökü, korkudan kurumaz, kuruyamaz! 

Beslendikçe beslenir güçlenip pekişir en sonunda arsızlaşır. 

Önüne çıkana bulaşır!

 

        Cesaret, dörtnala koşarken şahlanan yağız bir at. Ve güzel insanların hepsi o atların üstüne binerek geçti bu yollardan.

Kendi hesaplarına dikili bir ağaçları bile olmadan...

   Ve bir gün, kötülüğe de kanar insan!

 

Meryem Kadıoğlu