Kangren

Ayaklarımı bastığım bu kırıklar, can kırıklarımı... Bastığım yerlerden çıkacak gidecek gibi kesiklerim, hiç olmamış gibi, hiç yaşanmamış gibi bu yaralar... Neşteri vurup da kesilmemiş bu hayat... Kanıyor, sürekli kanıyor...

Karanlıklardan korkuyorum artık, bunu farkettim. Gözlerim kara değil eskisi gibi, kar beyazlığında kaldı cesareti... Esareti başka yerlerde asıldı.. Sessizce kimsesizce... Vazgeçercesine...

Denizi özledim... Martıları... Hiçbir şey düşünmeden yol tutuşlarımı, boztepemi özledim... Balıkçı amcayı, derin sularda boğulan gözlerimi, kendime hoş gelen şarkıları söylerken çığlıklarımı özledim... Denizin kokusunda anasonu tatmayı, bitmek bilmeyen anlatmak isteyişlerimi, rüzgarın boynumda süzülüşünü, özgür kalışlarımı, bir nefeslikde olsa hayat buluşlarımı özledim...

Sanki avuçlarımdan herşey, her varlık, her değer tek tek akıp gitti parmak aralarımdan.. Çığlık ata ata, savrula savrula, kimi zaman isyanda, kimi zaman sessizce, kimi zaman çaresiz... Özlemlerim vururken kaşlarımın ortasından, çaresizlik boynunu bükmüş oturuyor yüreğimin ortasında.. Bana kafa tutar gibi, söyleniyor...

Boşa bakıyor gözlerim donuk, ateşin yarattığı kor gibi korkulası bazen, yakıcı... bazen bir çocuk gibi savunmasız, ilgiye muhtaç, sevgiye aç, bazen dimdik duruyor anadolu kadını gibi... Bazen kağnı çeker gibi yavaş geçiyor hayat...

Asit yağmurları yalayıp geçiyor omuzlarımı, yaraların içi kankırrmızı... Biraz iltihaplı, biraz kurumuş... İlk yardım zamanı çoktan geçmiş.. Kangren olmuş bu hayat.. Kesip alıyorlar hergün bir uvzumu... Kolumu, bacağımı, yüreğimi, ruhumu, mutluluklarımı...

Bir tek hatıralarım kalıyor eskiden... Kurutulmuş gülen hatıralarım...
Boğazımda düğümlenen ve nefesimi yakan hatıralarım...

Sırtlanıp oyun oynuyorum zamana... Aldatıyorum kimi zaman, kandırıyorum akreple yelkovanı.. Kovalıyorum... Kimi zaman düşünmemek için yatıyorum ölüm uykusu denen sessiz rüyalara. Kor gibi uyanıyor bedenim sırılsıklam, bitkin... Kabuslarla dolu rüyalar ekleniyor.. Endişeler, korkular, arayışlar alıyor yerini... Ve bir şafağa bir yeni sabaha tekrar merhaba diyorum.. Açıyorum penceremi, rüzgar vuruyor yüzüme, o estikçe ruhum temizleniyor sanki yeniden... Bir sigara yakıyorum, geceden kalma yorgun ciğerlerime yeni bir sabahı çekiyorum...

Ve bir günaydın daha... Devam hayata...

http://nuraydizdar.com.tr/2009/05/mohsen-namjoo-ey-sareban-mp3-dinle-yukle-kaydet/

bu da ikincisi :)

http://tr.sevenload.com/videolar/dJcOcNM-Aytekin-Ata-Mecnunum-Leylam-Goerduem-birbulutolsam