Kanser - Aşk - Türk Filmi

Ne zormuş büyümek ile  bluenotes1

Kanser, değil sevgilinin başına, arkadaşının başına bile gelse beni benden alacak, içinden çıkılamaz bir durumdur. Tüm yaşamsal ve duygusal dengeleriniz bir anda bozulur. İnandıklarınız, şimdiye kadar yaşadıklarınızı değerlendirmeniz, doğrularınız yanlışlarınız, hayata bakışınız değişir. Ve bütün bunları sevdiğiniz adına gözetmek, ve korumak durumunda kalmak zordur. Hem kendi akıl sağlığınızı ve ruh dinginliğinizi korumak, hem de ona hiç olmadığı kadar sevgi ve destek olmak zorundasınızdır. Fakat bunu öyle yapmalısınız ki, hissettiğinizin “Acımak” olduğunu zannetmesin. Çünkü o her konuda hassasiyet gösterecektir. Çünkü kendi canıyla yaşam savaşına girmiştir.

Bu durumda onun tümüyle bencil olma hakkı olmasına rağmen, o tam tersine sizi üzmemek adına çok şeyi sizinle paylaşmama moduna girer. Hatta hiçbir şeyden haberiniz yokken sizi terk eder. Siz onun yokluğunda ona lanetler okurken, o canıyla savaşmakta ve sizi her şeyden çok sevmektedir.

Sırf siz onu o halde görmeyin, üzülmeyin kendinizi çaresiz hissetmeyin diye. Saygı duyulası, takdir edilesi ama bir o kadar da, geride kalanları vicdanıyla baş başa bırakan durum. "Acaba mı?" sorularıyla ve "Keşke" lerle cebelleştiğiniz bir ruh hali. Acizliğinizin farkına varırsınız.  Zamanla atlatırsınız belki ve büyürsünüz elbet biraz daha. Dilinize dolanır bir şarkı...

“Ne zormuş büyümek, ne kadar zormuş sevmek.”

Böyle bir şeyle yüzleşen insan hayatın küçük sorunlarını kafaya takmıyor. Hayata daha derin bakıyor. Kimselere küsemiyor. Hiç kimseyi kırmak istemiyor. Yaşarken sevemediği saramadığı kişiyi kaybedince sevmeyi öğreniyor. Affetmeyi öğreniyor. Affedilmeyi umuyor.

Şimdi bu yazı ne kadar türk filmi değil mi? Sanki her şey başkalarının başına gelir, sizden uzaktır ya… Öyle algılanıp yaşanır ya hayat.  Başa gelmesindir ama... Geliyor... Yaşanıyor...Öyle algılanıp yaşanır ya hayat...