Kanser ve kemoterapi

Sanıyorum çoğu insan gibi ben de, başıma gelmeden önce, kemoterapi denen aslında kelime anlamı "ilaç tedavisi" demek olan, ancak adı kanserle özdeşleşmiş tedavinin, ölümcül durumda olan hastaların ömrünü biraz uzatmak için uygulandığını sanırdım. Başa gelince öğreniliyor. Kanser her durumda illa ölümcül değil, hele ki erken teşhis ise + Kemoterapinin pek çok amacı var. Mesela bir amacı tümör büyükse ameliyat etmeden önce tümörü küçültmeye çalışmak. Veya benim durumumda memeden kitle alınmış bitmiş, ama belki gözle görülemeyen br iki hücre vücuda gitmiştir, ya da, gidebilir diye ileriye yönelik destek / önlem olarak uygulama.... Başka amaçlar da vardır, araştırmadım.

Ama insanlar da bu bilgisizlikten olsa gerek, feci durumdasınız sanıyorlar ve ne diyeceklerini bilemediklerinden ya da İstanbul'un hepimizin içine işlettiği bencillikten olsa gerek ne arıyorlar ne geliyorlar :( Bu, hastanın/insanın EN ÇOK MORALE ihtiyacı olduğu bu süreçte hoş olmuyor. üzücü oluyor... Hastalık ne olursa olsun arkadaşları, dostları, akrabaları, komşuları... ihmal etmemek, iki cümleyi esirgemek gerek.. Ölümcül durumda olmasanız bile, yine de pek çok acaba ve tatsız duygu, düşünce oluyor insanda. Ayrıca, hastalık ya da kaza, herkesin her an başına gelebilir; desteğin gerekli bir şey olduğunu anlamak için illa başa ir tatsızlık mı gelmesi gerekir?.

Bir de tabii arayan gelen çok yakın dostlar var. Bunlar ise annemden çok genç olmalarına rağmen aynı annem gibi yapıyorlar. Yani, sana HE HİSSETTİĞİNİ sormak, duygularını ifade etmeni sağlamak yerine, işlerinden, kocalarından, çevelerinden ki bunlar neşeli şeyler değil hep sorun içeren tatsız mevzular. Sağlam insanı sıkan. Kemoterapiden sonraki o mide bulantsi ve çeşitli tahammülsüzlüklerin yoğun yaşandığı 5 gün 1 hafta boyunca bunlar hiç çekilmiyor. Beni hiiiiç ilgilendirmiyor. Ben ne haldeyim, insanlar neler anlatıyorlar. Psikoloji ve empati denen kavramda hiç olmayan şeydir bu: hastaya / sorunlu durumda olan kişiye derdini, duygularını anlatrımak yerine havadan sudan konuşup kafasını dağıttırmaya çalışmak!:( Yok böyle bir yaklaşım... Deprem ya da başka felaket dolayısıyla insanlar travma yaşadığında psikologlar NE yapıyorlar? İnsanların DUYGULARINI İFADE ETMELERİNE VESİLE olacak etkinlikler yapıyorlar.. Konuşturma, çocuksa resim yaptırma....

Ben psikolog değilim ama otuz senedir bu konuda çok okudum, keşke bir de diplomam olasayı eminmi iyi birpsikolog olurdum... Bu konuda bu kadar bilgili olmasm bile, derdi olan insana onu sorardım, onu konuştururdum, içini dökmesini sağlardım... Korkularını, çekincelerini paylaşmasını...

Hasta arkadaşlarınızı aramanızı ve onlarla konuşmanızı (tek taraflı değil) önererek şimdilik bitiriyorum.. Ve kadınların yıllık peryodik meme kontrollarını kesinikle ihmal etmemelerini. Benim ki öylelikle çok erken yakalandı.

Bu süreçteki anı ve yaşadıklarımı yazmaya devam etme niyetim var tatsız bir konu olsa da... Birilerine faydalı olabilir...