Kant ve Nietzsche

"Mizah zekânın zekatıdır."

 

Tarık Minkari

 

Kant, felsefeyi nikahlı karısı gibi görmüş, hayatı boyunca başkasının zihinsel yatağında bilgi sahibi olmamıştır. Oun karısı hiç sahip olmadığı halde asla İhanet etmediği şeydir. Hakikattir.

Oysa Nietzsche'nin bilgiye karşı duyduğu istek evcilleştirile

mez bir vahşiliğe sahipti. Doymak bilmeyen bir arzuydu. Aslında onun tek arzusu vardı. Kendi şeytani zekasıyla şeytanı bile diz çöktürecek olan üstinsanı yaratmaktı. Kendi ifadesiyle üstinsanla insan arasındaki fark, maymunla insan arasındaki kadar olacak ve ölen Tanrı'dan boşalan yere çöken yoksul nihil yerine kendisinden önceki her şeyi hiçleyecek olan üstinsanı yeşertmişti kafasında.

Buna karşın Kant bulduğu her fırsatta hakikatin, insanın dışında bir yerlerde olduğunu söylüyor; dolayısıyla insan aklının hiçbir zaman hakikate eremeyeceğini iddia ediyordu. Bu yüzden Nietzsche Kant'ı iki yüzlükle suçlamıştır. Kant'ın kendisinin de itiraf ettiği gibi asla hakiki bilgiye sahip olamadığını söylemiştir. Yine Nietzsche'ye göre hakiki bilgi tektir ve ikinci bir yüzü yoktur; zira hakikat, insanın kendisidir ve hakiki insan her şeye kadir olan üstinsandır.

 

A. Güreşçioğlu