Kapımıza değil, kalbimize vuran buyursun

İnsandır hem mantığı ile yani aklıyla hem de kalbiyle hareket eden varlık....  

Sizce Günümüzde insanlar birbirine yabancılaşmış durumda diyebilir miyiz? Ah nerede o eski dostluklar, misafirperverlikler.... Ben küçük yaşlarımda hatırlıyorum da ne kadar çok misafir gelir, biz de giderdik. Dostluklar, arkadaşlıklar bir başkaydı. Hatta bu faaliyetler,benim çocukluğumda benden büyüklerime göre daha azdır bile. Büyüklerimden dinleyince o eski günleri, anlıyor insan değer kıymet neymiş....

Anneannemin 2 odalık bir evde bir sürü çocuğu ile yaptığı o misafirperverlikler.... Hatta bir gün de değil. Günlerce yaptığı.... Belki sizin de eski topraklardan böyle örnekleriniz çoktur. Belki demeyim, kesin örnek vardır. İşte o zaman hem ev sahibi hem de misafir kişi hakikatli desek yerinde olur, çünkü onlar birbirlerinin kalplerine dokunmuşlar. Birbirlerini dost bellemişler. Türk kültürümüz de bunu gösteriyor zaten....

Ama ya günümüz?

Hep aynı şeyleri papağan gibi tekrarlayıp duruyoruz. Ama maalesef gerçek ortada..... 

Teknolojinin hızla gelişmesi ve bu dostlukların , kalbe dokunuşların yok olmaya yüz tutması....

-1 yaşındaki çocuğun küçük parmaklarıyla tablet ya da dokunmatik telefona dokunup, anne babanın buna heyecenla ve gülümsemeyle bakması....

-Daha ilkokulda son model telefona sahip çocukların oyun ya da başka bir uygulamayı büyük bir rekabet ile takip etmesi

-Yetişkinler de başta olmak üzere hepimizin de kullandığı Whatsapp, twitter,facebook, instagram çılgınlığı....

Sizce de bütün bunlar kalbimize dokunan insan protitipini yok etmiyor mu ? Dolayısıyla ne muhabet kalıyor, ne de buna bağlı misafirperverlik... 

Herkes kabuğuna çekilmiş, kendi halinde, misafirle, dostla, arkadaşla uğraşacak ne hali ne de vakti var modunda....

İşte bu hal , kalbimize değil de kapımıza vuran insanları ortaya çıkrmış durumda...

Halbuki gerçek olan kalbe vurmaktır, işin sıkıştığında dostun ya da arkadaşın aklına gelmemeli, bunun için kapısını çalmamalısın...

İnşaallah bizler de böyle yanlış düzene uymaz, o eski saf duyguların devamı için elimizden geleni yapan kişiler oluruz.

Çünkü büyük bir alim olan Mevlana , bu durumu gayet iyi özetlemiştir;

"Kapımıza Değil, Kalbimize Vuran Buyursun..."