Kapitalizm - reel sosyalizm diyalektiksizliği

1989-2007 arasındaki 18 yılın ertesinde varılan momentler:

% 25 dekadans (talan ve yağma), % 25 birbirinden ayırtsızlık (tam Hegel anlamıyla değil, ‘Burjuvazinin Ölümcül Ayırtsızlıkları’ metni anlamında), % 25 tersine ve düzüne diyalektik, % 25 novum artı boş küme öğeler.

Bir: 1750-2000 arası anlamıyla, her ikisi de ekonomik deterministti.

İki: 1950-2000 arası anlamıyla her ikisin de aşan ve değilleyen 2. Sanayileşme başlamıştı ki ölümsüzlük ve uzaycılık 3. ve sonraki Sanayileşme’lerde tamamlanacak ve belki de tamamlanamayabilir de.

Üç: Sanılanın tersine, planlamayı her 2 sistem de kullandı: Gelecekbilim hep kazanır.

Dört: Talan ve yağma tarihte her zaman vardı: Hükümranlığa karşı eşkiyalık.

Beş: Birbirinden ayırtsızlık, ekonomik determinist olmanın ötesinde, eski SSCB’de ve ABD’de 1945-1990 arasında aynı yemeklerin yenmesi ve aynı televizyon dizilerinin (Uzay Yolu) seyredilmesidir de.

Beş bir: ABD 70 yıl boyunca SSCB’yi yıkmayı düşündü ama yıkınca ne yapacağını hiç düşünmedi. (Bakınız: ‘Friendly Fascism’, Bertram Gross.)

Beş iki: Sen düşmanının toprağını kendine katarsan, onun yemeklerini ve içkilerini de kendine katarsın, yani değişimsiz galibiyet yoktur. Yani, ABD SSCB’yi yenerek, Yankilik’inden eksildi.

Beş üç: Çarlık Rusyası, eski SSCB ve bugünkü mafyatik Rusya’nın hep enerji kaynakları vardı. Rusya bugün onlarla düze çıktı. ABD bunu da düşünemedi ve hesaplayamadı.

Beş dört: eski SSCB’nin silahları, şimdi teröristlerde, artı hem AB’ye, hem de ABD’ye çevrilmiş durumda. Unutmayalım: Nazi almanya’sını yalnızca SSCB yenebildi, hiçbir AB ülkesi değil. SSCB bunu yapmasaydı, ABD Japonya’yı biraz zor yenerdi.

Altı: Ayırtsızlık da hep vardı. Bu ayırtsızlık, daha çok her ikisi de tarihi batırıyor demek. (Rolleri bitip de, sahneyi terketmeyen 2 oyuncu gibiler.)

Altı: Globalizm ve dünya sistemi, ayrı söylemler değil, birbirini tamamlayan 2 yüzdür de demek.

Yedi: 2 makro sistemin çatışmalarında reel sosyalizmin yenildiği sanılıyorsa da, bu büyük bir yanılgı, çünkü sonuçta Küba ayakta kaldı. Buradan küsurata ve küçük ülkeler sistematiğine geçiyoruz. Artı ülkesiz halklara ve ayrallara.

Sekiz: 2. Sanayileşme, ölümsüzlük, uzaycılık, robotçuluk, vd novum öğeler. En belirsiz öğe: Türkiye ki global gidişatı gerçekten 2050 civarında etkileyecek. Tanımsız öğeler: Neo-entellektüeller, internet asal-yalnızı Nauru dahileri, vd, vb.

Dokuz: Dünyada hiç telefon kullanmamış 2 veya 3 milyar insan var. 1 milyar gecekondulu var. 100 milyonlarca kişi yerleşik toplum öncesi ve regresyona uğrayacak ve/ya yüzlerce aslına rücu edecek (Kolomb öncesi dillere ve dinlere dönecek yerli Amerikalarlılar gibi) toplum var. Bunlar bambaşka bir gelecek tasarlayabilir ve kurabilir: Hakları var, çünkü Evrensel İnsan Hakları Bildirgesi bu hakkı onlara 60 yıl önce verdi.

On: Hiçbir sistem, en faşisti bile, en son atomunu / bireyini birebir denetleyemez, denetleyemiyordur, denetleyememiştir, denetleyemeyecektir. İsteyen, özgürlüğü arayacaktır ve bulacaktır.

On bir: İşte bu nedenle, geleceğe ve diğer gezegenlere yol açık. Hala, belki, şimdilik denebilir. Bitebilir bile. Ancak, gerekli süre elde vardır ve uygun biçimde kullanılıyordur. Eminim ki 2100’de bazıları insan türünün yok olmasına aldırmayacak ve gülüp geçecektir.

On iki: İşte bu nedenle, 500 yıllık sömürgecilik, 250 yıllık kapitalizm ve 150 yıllık reel sosyalizm tarih açısından fiilen tasfiye olmuştur. Bugün hala Aborijinler var, G-8, AB ve ABD de olabilir. Onlar da, en az o ilkel saydıkları denli ve daha çok ilkeldirler. Cengiz Han’ın torunlarına bakınız ve onların torunlarını geleceğini görünüz.

Yol açık insancıklar. Dinle küçük insan: Sen kendini boğmazsan, hiçbir faşizm ve komünizm seni öldüremez. Öldüremedi de. Öldüremesin de. Bu sorumluluk senindir.