Kar, Ahmet Arif, "Karanfil Sokağı"...

Penceremden görünen manzara enfes! Kar, hiç kesilmeksizin yağıyor. Ankara'nın yükseğinde, oturduğumuz site çevresinde karın yarattığı şahane görüntüler, oğlumun dediği gibi, "tam fotoğraflık!"... Binbir çeşit duygu, türlü çeşit düşünce, bu güzelliğe bir bakışta geçiyor insanın içinden, düşünden...

Herkesin dediği gibi; anılar geçiyor sıra sıra, hüzünler geçiyor, içi burkan gerçekler, doğaya hayranlık, hayata dair bi şeyler sisli ama aydınlık, şu an, gelecek, umut gibi bir şeyler, "kar yağdı böyle oldu" görüntüleri... İnsan zihni bir oyunbaz, yaramaz, yerinde durmaz... Şiir geçiyor; "keşke yazabilsem!"...

Derken... Gözlerim parlıyor, zihnim ışıldıyor; aklıma bir şiir düşüyor kara karşı, kara dair... Geçen sene, bir kaç saat içinde gözyaşlarıyla okuyup bitirdiğim, sonradan başa, yine başa, dönüp dönüp okuduğum Ahmet Arif'in tek kitabından bir şiir... *

Gerçek mi? Hem ne gerçek!... Acıtır mı? Acıtır!... Ya yürek, dayanır mı? Dayanmaz!... Dayanmaz da böyle taşar... İnsanca, ustaca...

"Karanfil Sokağı

Tekmil ufuklar kışladı
Dört yön, onaltı rüzgâr
Ve yedi iklim beş kıta
Kar altındadır.

Kavuşmak ilmindeyiz bütün fasıllar
Ray, asfalt, şose, makadam
Benim sarp yolum, patikam
Toros, Anti-toros ve âsi Fırat
Tütün, pamuk, buğday ovaları, çeltikler
Vatanım boylu boyunca
Kar altındadır.

Döğüşenler de var bu havalarda
El, ayak buz kesmiş, yürek cehennem
Ümit, öfkeli ve mahzun
Ümit, sapına kadar namuslu
Dağlara çekilmiş
Kar altındadır.

Şarkılar bilirim çığ tutmuş
Resimler, heykeller, destanlar
Usta ellerin yapısı
Kolsuz, yarı çıplak Venüs
Trans-nonain sokağı
Garcia Lorca'nın mezarı,
Ve gözbebekleri Pierre Curie'nin
Kar altındadır.

Duvarları katı sabır taşından
Kar altındadır varoşlar,
Hasretim nazlıdır Ankara.
Dumanlı havayı kurt sevsin
Asfalttan yürüsün Aralık,
Sevmem netameli aydır.
Bir başka ama bilemem
Bir kaçıncı bahara kalmıştır vuslat
Kalbim, bu zulümlü sevda,
Kar altındadır.

Gecekondularda hava bulanık puslu
Altındağ gökleri kümülüslü
Ekmeğe, aşka ve ömre
Küfeleriyle hükmeden
Ciğerleri küçük, elleri büyük
Nefesleri yetmez avuçlarına
- İlkokul çağında hepsi-
Kenar çocukları
Kar altındadır.

Hatıp Çay'ın öte yüzü ılıman
Bulvarlar çakırkeyf Yenişehir'de
Karanfil Sokağında gün açmış
Hikmetinden sual olunmaz değil
"Mucip sebebin" bilirim
"Ve kâfi delil" ortada...

Karanfil Sokağında bir camlı bahçe
Camlı bahçe içre bir çini saksı
Bir dal süzülür mavide
Al - al bir yangın şarkısı,
Bakmayın saksıda boy verdiğine
Kökü Altındağ'da, İncesu'dadır."

AHMET ARİF

*: Hasretinden Prangalar Eskittim- Ahmet Arif / Metis Yayınları 40. Yıl Özel Basımı (1968 - 2008)