Kar keyfi

Kar yağışını çok severim. Kar yağınca mutlu olurum.
Hele bir kaç santim yükseldiyse kar yığını yerde, üstüne bastığımda çıkan gırç gırç seslerine bayılırım.
Asla engel olmaz bana kar yağışı, fırlarım sokaklara, gezerim de gezerim. Bu güzel doğa olayını yaşamak bana müthiş mutluluk verir.
En büyük keyfi ise, eğer şartlarım uygunsa Sultanahmet'e çıktığımda alırım. Bembeyaz örtü altında bu tarihi yer olağanüstü güzel görünür.
Yıllar önce okuduğum çok eski bir İstanbul kitabının tam orta yerinde bir fotoğraf vardı. Sultanahmet meydanının karlar altındaki görüntüsü, Ayasofya, Sultanahmet Camii ve At meydanı. Hamileydim bu kitabı okuduğumda ve o gün karar verdim, kar yağdığında bir gün çocuğumu da alıp gidecektim buraya. Bir kaç yıl sonra bu hayalimi gerçekleştirdim. Yanımızda annem ve babam da vardı, çok keyif aldık. Dede torun kartopu oynadılar, sonra acıktık, doğru Selim Usta'ya köfte yemeğe.
Bir kaç kez de kâh yalnız kâh arkadaşlarımla gittim.
Bu keyfi artık yaşayamıyorum ne yazık...
Bir kaç yıldır ne zaman kar yağsa benim dünya kadar işim oluyor. Sabahtan akşama İstanbul'da koşturuyorum.
Tıpkı bugün gibi.
Öyle soğuk ki İstanbul, internet gazetelerinde okudum son otuz yılın en soğuk günüymüş ve ben gene sokaklardaydım. Sabah Kadıköy, öğleden sonra Levent. Dönüşte köprünün ayağında bir otobüs beklemişliğim var ki of ki offf. On beş dakika insana bu kadar uzun gelebilir ve bu kadar dondurucu. Tepeden tırnağa dondum desem yalan olmaz. Ancak şimdi ısınabildim, battaniyenin altında.
İşin kötüsü yarın da sokaklarda olacağım ve yarın daha da soğuk olacakmış. Haydi hayırlısı bakalım, hasta olmadan atlatırsam bu İstanbul turunu iyidir.
Ama, özlediğim kar keyfini en kısa zamanda tekrarlamayı istiyorum. Hafta sonuna bir denk gelse...
Keyifli günler...