Kar Yüzlü Yalnızlık

aşkın anaforuna çekilir yokluğun
kırıklarını avuçlar yakamozun gözleri

bohem notalara sürüklenir sembolist çalgılar
savurur saçlarını vals çiçeği
ölüm dansına tutunur ritim
sesi yapışır katedral gövdesine koronun
dilimde eskitme bir küf tadı

kar yüzlü yalnızlık düşer gecelere
titrer siyah beyaz fotoğraflar
anılar titrer bir bir
re notasında akar kulağa
yine açar zamana vals çiçeği
yenidenleri salkım saçak

anekdot düşer kıvrılır etekleri
kızıl şal omuzlarına [ben] sarılışı
asılır gözlerine Endülüs bakışı
şehri böler iki yaka akışı
üşür mavi
aşk üşür
buz keser kar yüzlü yalnızlık
gelir üstüne üstüne

gramofon iğnesi saplanır yüreğine
savurur kırkbeşlik dönüşleri
ritim tutar aşka evvel ezel
uzakların alaca akşamlarına umut
tan doğumları kehribar
göverir karakış güncesinde
yırtılır fotoğraflar
raflar arasına sızmış veda g[s]özlü mektuplar
silinir kaçak bakışları düşlerin
devrilir Endülüs'ün sütunları nazenin
yerle yeksan

re notasına mim ! takılır iğne
mi yurtsuz
mi sürgün gözlü nota
çınlar şaşkın
yarım vuruş ya da yürekten vuruluş

Endülüs ahh Endülüs !

bana hep eski bir aşkı hatırlatır
söyle şimdi kar yüzlü yalnızlık
aşk nerde başlamıştı söyle şimdi nerde biter



Eylül-2010



Yahya İncik