Kar

kar sabahlarında parıldayan güzellikte

için üşüse de başını çevirirsin gökyüzüne

ocakmış, şubatmış, martmış demeden

koşa koşa varırsın gideceğin yere

yüreğinin sesi sokakların duvarlarına çarpar

sonra kaybolur

sonra gecenin boşluğu kaplar ortalığı

aklın eskiye çivilenir

belkide çare sonraki mevsimde

şimdi otur

zaman geçsin

yazı bekle...