Kara değirmen unu ve ekmek

Yemek üzerine “yemek ve pişirmek” fiilerine ilgimden, ama özellikle sağlıklı yemekler yapmak ve yemeye yönelik takıntımdan dolayı, uzun zamandır ekmeğimi de kendim pişirsem nasıl olur acaba sorusuyla karşı karşıyaydım.

Bu sıradan katkılı unlarla pişirilmiş bir ekmek değil, herşeyi doğal olmalıydı. Tıpkı eskilerde taş veya kerpiç köy evlerinin taş fırınlarında, kara değirmenlerde öğütülmüş un ile yapıldığı rivayet edilen ekmekler gibi olmalıydı. Katkı maddelerinin tanınmadığı, bilinmediği çağlardan malzemeler bulmalıydım. Giriştim araştırmaya.

Yaklaşık 3 haftadır ülkemizin çeşitli yörelerinde, ki bu GAP bölgesinden Karadeniz’e, Trakya’dan Ege’ye kadar, hala varlığını sürdürüyor olmasını beklediğim, su veya hava enerjisi ile çalışan kara değirmenler aramaktayım. Buğdayı taş silinderlerin arasında tam tane olarak öğüten “eski usül” değirmen! Beklediğinde böceklenecek bir un olmalıydı! Ama nafile! Kimlerle ve nerelerle konuştuysam bulamadım. Ya gerçekten bir hayal peşindeyim ya da şans meleği beni unutmuş bu aralar derken, alışveriş yapmak için Metro Grossmarket’e girdim. Evime oldukça yakın ve sıkça uğradım bu adına layık “Grossmarket” in rafları arasında kocaman yazılarla yazılmış, kağıt ambalajından bana gülümseyen kara değirmen unumu buldum. Gökte ararken yerde bulmak diye buna denir sanırım!

Büyük bir zekle, hamuru mayaladım, yoğurdum, özümsemesi için bir daha yoğurdum, bir daha bekledim mayalansın diye ve bir daha yoğurdum. Bilek gücü derler ya! Hakikaten bileklerine sağlıkmış ninelerimizin. Fırına koyduğumda kollarımda derman, alnımda akmadık ter kalmamıştı.

Katkısız kara değirmen unu, yaş maya, pekmez ve patates karışımından oluşan muhteşem bir ekmek çıktı fırınımdan. Doymak için yarısını yememe gerek kalmayan, bir dilimi ile bütün günü geçirebildiğim ekmeğimi 2 gündür dilim dilim, tereyağı ve ballarla yiyorum. Afiyetimle!

İsteyen herkesle paylaşabilirim tarifi. Ve tabii bileğinin gücüne güvenen herkesle!