Karabasan

Gecenin gözü kaldı üzerimde.. Karanlık, sessiz ve ürkütücü. Sessiz sessiz atıyorum çığlıklarımı hilal ay üzerinden yıldızlara.. Göktaşları parçalanıyor, yalancı kuyruklu yıldızlar yaratıyor. Bu sefer dilek tutamıyorum.

Bu aynadaki yüz benim mi? Gözlerimde sessiz takılmış bir mavi seyrediyor kirpiklerime doğru. Mavi, bir çocuğun ellerinde parçalanıyor. Söylenmemiş sözler, dokunulmayan yüzler, taşınamayan yürekler, öpülmeyen avuçlar kalıyor geriye. Yağmur üzerime yağıyor hissetmiyorum, sırılsıklam oluyorum ama üşümüyorum. Güneş her sabah doğuyor da ben ısınamıyorum. Her gün binlerce bebek doğuyor da ben bir türlü gidemiyorum.

Bir tepede göz açıyor ruhum, yakalıyorum kaçamak bakarken gözbebeklerimi denizlere, yakalayıp hapse atıyorum. Avuçlarım da kabuk tutmamış yaralar var, dokundukça kanatıyorum. Kanadıkça kanımda kırmızıyı arıyorum, bulamıyorum. Siyah renge bürünmüş bir kuş geliyor omzuma, gagalıyor şah damarımı. Kanatlarına ruhumu takıp götürüyor. Gitmeden alnımdan bir kere öp diyorum duymuyor.. Bir zamanlar avuçlarımdan çaldığı maviyi gökyüzüne yol yaparak içinden geçiyor. Kuş gidiyor mavi kayboluyor, üzerime binlerce kes dolu düşüyor.
Acıtıyor, yaralıyor ama öldürmüyor.

Ateşden aldım rüyalarımı, bir türlü hayra yoramadım. Dualar okudum, şükürde bulundum bir türlü kabuslarımdan arınamadım. Yatırdım ruhumu musallah taşına, yıkandım, paklandım bir türlü melake olamadım..
Sorgulandım, sorgulandım doğru cevaplar verdim, aklanamadım.

Bu dünya yalanmış dedim bir türlü anlatamadım..

http://www.vidoynat.com/hozan-besir-elfida