Karacaoğlan mı baktı?

Yolları açık mı önümüzde gökyüzünün

Ekmeğin ve taşın kokusu buluşuyor

Dargın uçuyor ipine ah, esrik bir uçurtma
Tüylü meyveler gezdir tüylü yerlerinde

Karacaoğlan Türkçesi göğsün, kolların

Terini siliyor gökyüzü uçan kuşlarla

Entarinden koparıp kırlara seriyorum baharı
Bir kuş uçuyor ince belinden

Karalama defteri dudağın, omuzların

Üşümüş mü ağacın uykusu, üşümüş mü kalbi

Hevesin okunur oldu kırlarda

Yürüyorum dere boyu, yoruluyor dere
Gülüşün sıcacık, ısınıyor ellerim

Tozlanıyor kelimeler gidip antik çağlara

İnce boyunun serinliği, sözün serinliği

Karacaoğlan mı baktı, nerden geliyor güzelliğin
Sandık lekesi oluyor en güzel yılların

Geziyorum usulca elini kolunu göğsünü

(Akatalpa, Mayıs 2010, Sayı: 125)