Karadayı Dizisinin Sezon Finali beni ağlattı.

Dün gece Karadayı dizisinin sezon finalı vardı. Uzun zamandır her Pazartesi akşamı merakla beklediğimiz dizi yaz sebebiyle tatile girdi ve sezon finali yaptı.

Büyük bir sabırla dürüstlüğün bir timsali olarak haksızlıklarla mücade etmeye çalışan Karadayı Mahir'in sonunda kabadayı haline dönüştürülmesini izledik bu son bölümde.

Geçenlerde günlük gazetelerden birinde bir köşe yazarı 'Ben aslında iyi insandım, beni yavaş yavaş kötü insan haline dönüştürüyorlar 'dedi.

Bu söz üzerine çok düşündüm. Zaman zaman benim de huylarımdan şikayetçı olduğum dönemler oluyor. Toplumda uğradığım haksızlıklar karşısında insanlara karşı sevgimi, iyi niyetimi kaybettiğim, hiç istemediğim halde geçimsiz ve kötü düşünen bir insan haline dönüşmeye başladığım zamanlar oluyor.

Öylesine haksız, adaletsiz olaylarla karşılaşıyorum ki isyan edip kötülüğe kötülükle karşılık vermekten korkuyorum. Sanırım birçok kişi de benim gibi düşünüyordur.

İşte dün gece Karadayı dizisinde bu sonucu fark ettim. Karadayı Mahir'in tek suçu Hakime Feride'yi çok sevmekti. Ama kötülük çarkı onu da dişlerine aldı, eritti ve beyaz çeketli bir kabadayı haline dönüştürdü.

Tabii ben dizinin gelecek sezon böyle bitmeyeceğini biliyorum. Nereden mi biliyorum. Toplumda bize örnek olma görevini üstlenmiş yapımcılar Karadayı'nın dizinin bitiminde kötüleri mat edip Feride'sine kavuşacağını planlamışlardır bile.

Oysa gerçek hayatta böyle mi sonuçlanıyor olaylar acaba. Yoksa kötülükler, haksızlıklara uğraya uğraya ezilen kişiler yapışıp onları da kötü birer insan haline mi getiriyor.

İşte dün gece Karadayı'nın sezon finalinde ağladım. Kötü bir insan olmamak için çabalayan ama sonunda Kabadayı olan Mahir için ağladım.

Bir de dizinin sonunda vefat haberini aldığım arkadaşım Tülin Bedizel için ağladım. Çok genç yaşta kaybettik arkadaşımı. Mekanı cennet olsun. Nurlar içinde yatsın.

Anlayacağınız ben dün gece çok ağladım.