Karadeniz insanı!

Karadeniz uşakları mutluluğun şifresini şöyle açıklıyorlar!
Üzülmeyecek, üzmeyeceksin!
İyi hoş dersiniz ama bu özelliğe sahip olmak her yiğidin harcı olmasa gerek!
Sadece yöre insanına özgü bir durum bu!
Öyle ya, onları hep neşeli gördüm ben!
En komik fıkralarını bile gayet ciddi bir yüz ifedesiyle anlatırlar!
Ancak karşısındakini gülme krizine sokarlar, o başka!

Yeter ki bir kemençe gıcırtısı duymaya görsünler tepinmeden duramazlar!
Hamsisinden mi, kara lahanasından mı yoksa mısır (pardon misir) unundan mı bilinmez!

Geçenlerde bir televizyon kanalında izlediğim yaşlı teyze tam 113 yaşındaymış ve tam 80 torunu, 24 de torununun torunu varmış, inanabiliyor musunuz?.
Yaşına ve çelimsiz görüntüsüne rağmen oldukça dinç görünüyordu, hatta bir çok işini hala kendisi yapıyormuş!
Yaşlılıktan dolayı kulakları birazcık ağır işitiyormuş, o kadar da olsun yani!

48 yıldır kimseye ihtiyaç duymadan köyündeki evin yalnız yaşıyor ve son 3 seneye kadar orucunu bile tutuyormuş!
MaaşAllah nazar değmesin anacığıma!

Bu yaşıma kadar kimsenin işine karışmadım, kimseye kızmadım, kendime de kimseyi kızdırtmadım diyor!
Yoğurt, süt, balık yedim bolca!

Balık derken Hamsiyi kastetmiştir mutlaka!

Çünkü bir çok Karadeniz insanı, neşeli ve kıvrak zekalı olmasını sadece ve sadece hamsiye bağlıyor!

Horon oynarlarken görülen omuz silkmeler falan, hamsi balığının can çekişmesine benziyor gibi zaten!

Yahu bu Hamsi nasıl da önemli bir balıkmış meğerse!!
Vitamin ve zeka deposuymuş adeta!

Hepimizin Karadenizli olması mümkün değil elbette!

Ama kendimizi onlar gibi hissedebiliriz pek ala!

Nasıl mı?

Atasözü dinleyerek!

Yani üzülmeyerek, üzmeyerek!