Karadeniz

Kadersiz olmalıymış adın
Evlatlarından ayrı analar gibi

Sıra dağlar dizmişsin önlerine
Aşılması zor dereler akıtmışsın

Dalgalarınla dövmüşsün
Gündüz gece demeden kıyılarını

Ama yinede nafile
Dinlememiş seni evlatların

Aşıp dağlarını, derelerini
Uçup gitmişler uzak illere

Temellerin, Fadimelerin
Eliflerin, Ayşelerin

Şimdi gurbet ellerde
Hamsi yürekleriyle

İş olmuş, aş olmuş
Ocak olmuş tütmekte

Ama sen yine yalnız
Evlat hasretiyle

Ağlamaktasın
Azgın dereler gibi

Karadenizim
Kadersiz denizim