Karamsarlık Kuşatmasında bir pazar günü yaşanmışlığı

Siyah bulutların çevrelediği, başını sokacak evi, vücudunu saracak kalın giysileri olmayanların tir tir titrediği soğuk bir pazar akşamında hayatı, doğruları, olması gerekenleri, nedenler, niçinler, yanlışları sorguluyorum karamsarlık kuşatmasından biraz olsun kurtulmaya çalışarak.

Güzel ve mutlu edecek bir haber görmek istedikçe, ruhumu karartan, kanımı donduran ne kadar detay varsa ard arda sıralanıyor, gazeteler, haber bültenleri aracılığıyla. Güneydoğu Anadolu'da sel'den ölen, herşeyini kaybeden insanlar, on yedi aylıkken tecavüzle, canilerle tanışan bir bebek, sevdiği insanı öldüren bir katilin vicdan azabı çekmeden üç buçuk yıllık cezaya sevinmesi, otomobili ile yol kenarında beklerken, cadde ile yarış pistini karıştıran kendini bilmez ''trafik canavarının'' öldürdüğü bir baba, yoğun kar yağışının kapattığı yollar, yağışlarda kaybolup cesedi bulunan ilkokul çocuğu....... Kimbilir daha bilmediğimiz, baskıya yetişememiş kaç yaralama, hırsızlık, kaza, ölüm, tecavüz haberi var, duymak istemeyeceğimiz, öğrendiğimizde ''yazıklar olsun, bu kadar da olmaz'' isyanını dile getirecek olduğumuz.

Ne ilk ne de son, üzen, moral bozan, isyan ettiren, bu haberler. Daha önce de yaşandı ve yaşanmaya devam ediyor, hayatın akışı içerisinde. Cumhuriyet haftasında neler yaşıyor, neler görüyoruz. 83 yıl önce, büyük zorluklar, fedakarlıklar, yoksulluk, yoksunluğa rağmen, birlik beraberlikle, el ele, omuz omuza vererek bağımsızlık savaşı'nı kazanan Türk ulusu'nun içinde bulunduğu durum ile bugünü düşününce öylece kalıyorum, nereden nereye diyerek.

Bitsin bu karamsar, olumsuzlukların yığıntı oluşturduğu gün, bir an önce geçsin, geride kalsın. Geride kalsın ki, yeniden doğsun. Geride kalsın ki, güneş gibi parlasın. Geride kalsın ki engellere takılmadan, gelecekten korkmadan, güzelliklere yelken açsın umudum.

resim: www.iwp.uni-linz.ac.at