- Kategori
- Şiir
Karanfil avuntusu
Karanfil kokuyordun,
Uçsuz bucaksız karanfil tarlaları kadar.
Göremesem de tanıyordum kokundan,
Duyamasam da biliyordum sesinden.
Uzaktın kilometrelerce,
Yağmur kokuyordun.
Bense yağmur yürekliydim.
Bulutlara yazıyordum adını.
Bulutlara soruyordum seni,
Rüzgara soruyordum.
Rüzgar karanfil kokusu getiriyordu bir tutam,
Biliyordum beni düşünüyordun.
İçime işleyinceye kadar çekiyordum seni,
Karanfil kokunu çekiyordum içime.
Yoktun,
Ben alışmıştım yokların artılarıyla avunmaya,
Yokların varlarını bulmaya,
Ben alışmıştım en zor yürek acılarını sonuna kadar yaşamaya
Yoktun..
Karanfil kokuyordun, karanfil tarlaları kadar,
Rüzgar tanıyordu seni, ben bulutlara yazıyordum adını,
Yoktun,
Yağmur ve karanfil kokuyordun
BEN ALIŞMIŞTIM KARANFİL KOKULARI İLE AVUNMAYA…
G.ÖZLEM BİRGÜN