Karanın karasın da

Huysuz akşamlar
Gülmeler boğulur karanlığında
Bir ben gülemem...
Harisliği diz boyu sevgili
Yutarsın iliğime kadar sevinçlerimi
Kursağımda bırakırsın heveslerimi

Cebimdeki şekerlerime gözleri takılır
Oysa kalbime yakarışlarım çakılır...
Açsın yüreğimi, kalbimi alsın
Yolunası saçlarımı eline dolasın
Acıtır mı sanıyor?
Uyuştum, acı, acı üstüne geçtikçe
Düştüm yollara o git dedikçe

Gurur mu, işte ben ondan bi haberim
Öyle içimden geldiğince sevmekteyim
En son önünde, diz çökmekteydim
Yalvarışlarım ona çarpıp beni vuruyordu
Kudurmuş ızdırabım ruhumdan akıyordu

Edepsiz akşamlar! Bana kaybettin diye bağırdı
Masamda şarabım, alayların, birde sensizliğim vardı
Durma yırt yaşanmışlığı, gizlendiğim tek sığınağımı
Ok yaydan çıktı bir kere, ne ben uslanır kaçarım
Nede ruhumu alıp zindana kapatırım
Kalbin beni vazgeçecek mi sandı?
Ne o? Gözümün karası cesaretini mi aldı?...

Ağlamalarımı sakladığım küplerim var, saysan sayılmaz,
Daha dün yoktular, çokluklarına kimse inanmaz
Sevdanın karasını yüzüme çaldım
Sevmelerimi zamane hevesi mi sandın?
Unuttun mu? Yolundaki dikenleri ellerimle ben kopardım
Haris sevgilim, ben seni acılarınla bırakırım mı sandın?

Bir alev ki kocaman, vurur bağrıma, bağrıma..
Yeşillik bırakmadı şu fakir taşımda toprağımda
Açlığımı unuttum uykusuz uyandığım sabahlarda
Sevda bilmeyen gözler acınası bakar ya
İşte öyle berduş, öyle serseri, öyle bitiktim kaldırımlarda
Yaz ortası yaprak bile göremezdim ağaçlarda
İşte öyle kör, öyle sefil, öyle sensizdim sokaklarda

Ellerime çiviler çaktım, bir türlü boşluğunu dolduramadım
Karlarda yalın ayak gezdikçe, kalbim buz tutar sandım
Çarelerin çaresizliğinde gömülü ruhuma yandım
Kendi ellerimle mezarımı kazıp içine uzandım
Evet öldüm, bedenimin besleyeceği bir kalp yok
Kalbin yeşerteceği bir aşk yok, kendimi yalanlarıma inandırdım
Daha ne aldatmacaları kafamda ince ince tasarladım
Çıkış yok, kaçış yok, saklanacak başka hayat yok
Gelip de çıkartmaz, uzanıp elimden tutmaz
Ben, karanın karası sevdanın içine battım...