Karanlığında menekşelerim soluyor

Bir çocuk sevinci gibiydi
şahlanırdı kelebekler yüreğinden

yıkanırdı fesleğenler
yüzünün aydınlığında

masmavi/bir zaman
anlam bulurdu ellerinde

kendime düşlediğim/bu oyunda
gözlerim doluyor

baktığımızda birbirimize
senin kahrından/benim umuttan

ne çabuk geçti zaman
savurup küllerini

hüzünle/çekildiğinde ağlar
şafağı /ala bulanmış mavi sulardan

oysa şimdi karanlığında
menekşelerim soluyor

sürgün geceleridir
burulmuş sessiz akşamlar

soluyor tüm renkleri
boğuluyor ayışığı bakışlar

karanlık ve küfredensin
duasız ve duyarsız
kaçak ve kavgasız

körpe bir kuş/havalanıyor yüreğimden
gizlerin dağıldı yerde

gök kuşağı öncesi/son yağmurda yağdı
şiirim imgesiz kaldı

oysa bu saatte/şarkı söylerdi serçeler
kadınıma güzelliğini/veren ellerinde

Mehmet Özgür Ersan şecaat sokak 14.02.2012