Karanlık ve ışıltı

Kimini karalara boğdunuz! Yüzlerinde bir örtü, simsiyah bir tülün ardından bakıyorlar hayata... Onların renkleri yok! Karanlık bir dünyanın tam ortasında anlamaya çalışıyorlar hayatı...

Kiminiyse renklere boğdunuz! O kadar çok renk var ki yüzlerinde üzerlerinde, kadınlıkları kaybolmuş renkler var sadece! Anlamsız bir dolu ışıltı sarmış etraflarını... Neden sade bir yalınlıkta kabul edemedi dünya kadını? Neden ille de karanlık ya da ışıltı? Sadeliklerindeki o cesur gözlere bakmaktan korktuğunuz için mi değiştirdiniz onları?

Hadi uyan kadın! gidilecek yollarımız var daha, özümüzdeki cevheri dışarı çıkarmakla başlayacağız önce! İzin vermiyoruz artık yok karalara bürünmeyeceğiz, tüm o ışıltılar sizin olsun biz hissettiklerimiz kadar gerçek olacağız...