Karaoğlan,seni çok özledim

Takvimler 5 kasım 2006 yı gösteriyordu...tv izlerken birden "son Dakika" yazısı yanıp sönmeye başladı ve Türkiye Karaoğlan'ını kaybettiğini öğrendi.

O anı hiç unutmuyorum,gözyaşlarım gözlerime adeta koşarcasına ulaşmış ve öylece kalakalmıştım. Aslında her an ölüm haberi gelecek diye bekleniyordu neredeyse ama ölüme nedense hazırlanamıyor insan.

Genç kızlık yıllarımdan bu yana evimin duvarını süsleyen yegane erkekti o... Benim için büyük, yeri doldurulamaz bir idoldü.Politikanın kirli ve yozlaşmış kucağından, sembolü ak güvercinler gibi dalmıştı aramıza.Onunla beraber başlamıştı siyasete olan ilgim,onun fikirleri doldurdu beynimi bunca zaman.

Hem siyaset yapılıp hem de dürüst olunabileceğini ondan öğrendim.Kibarlığı ve etrafındaki herkese gösterdiği nezaketle özdeşleşti...

Bugün tam bir sene oldu kaybedeli ama gündemin yoğunluğundan mıdır nedir? anlamam mümkün değil... sanki unutuldu,kimse anmadı bu değerli devlet adamını. Yoksa ben mi duymadım görmedim?
Oysa yüzbinlerle uğurlamıştık onu son yolculuğuna,peki ne oldu ki bu kadar vefasız olunabildi?

Sonsuzluğa giderken neredeyse herkes, seni unutmayacağız demişti.Ama bizim vefamız demek ki bu kadarmış...

Çok üzgünüm ve değerli devlet adamı Sevgili Bülent Ecevit'imizi sevgili Karaoğlan'ımızı rahmetle, sevgiyle ve de özlemle anıyorum.