Karar

Gönül sayfalarını çevirmek istiyor aklım ne zamandır. Hep erteleyip duruyorum. Sayfalar arasında unuttuğum bir şeyler ortaya çıkarda canım acır diye korkuyorum. Oysaki acıların yanında ne sevinçler, ne mutluluklar da var biliyorum... Biliyorum fakat eski gücüm kalmamış bir acı daha görmeye... Dayanamam gibi geliyor...

Kaçtığım nedense gelip beni buluyor gibi... İlginç bir çekim gücü. Kendimden soyutlayıp, sayfalara gömüyorum sanıyorum. Bir bakıyorum başka insanda, başka olayda karşıma çıkıyor. Bana ait olmayan bir sorunla boğuşmak istemiyorum. Ben kendimde bitirmişken, üstelik hiç anlamayan bir insanda... Anlamsız bir zamanda...
En basit olaylara üzülenlere çok kızıyorum. Evhamlı, hayatı kendine ve sevdiklerine zehir eden huysuz, geçimsiz, kendiyle ve çevresiyle sorunlu insanları hiç sevmiyorum. Mümkün olduğunca uzaklara kaçıyorum onlardan.
Gönül defterimi alıp önlerine sermek istiyorum. Nafile... O kadar kendilerini kaptırmışlar ki, dünyada başka dert, düşünülecek başka iş yok gibi... Bu kadar zayıf insanları ben mi çekiyorum bilemiyorum artık yoruluyorum. İnsanları taşımaktan yoruldum. Birileri beni taşısın istiyorum. Hergün üstüne yeni bir sayfa açılan gün, gömülmesin istiyorum. Saçmalıklarla boğulup, anlamsızlıklar dehlizlerinde kaybolmasınlar...

Ellerinizi uzatabildiğiniz her yerde var olabilirsiniz. İnsanoğlunun yapamayacağı hiçbir şey yoktur. Sadece sınırları çok iyi belirlemek gerekir. Bir de kader tabii ki... Çizilen yolda en iyisini yapabilirsiniz. Ufak tesadüfleri değerlendirip yeni kapılar açabilirsiniz. Fakat yanlış olan bir şeyi en az elli kişi söylediği halde yapmaya çalışırsanız ondan mucize beklemeyin. Yanlış her zaman yanlıştır.
En önemlisi de verdiğiniz karar ne olursa olsun sonucuna katlanmayı bilin. Kendinize ve kararlarınıza, hayatınıza saygınız olsun.