Kardan adam

Günlerden bir gün,
Akşam olunca
‘Bana gelmelisin’
Yahut ben öyle zannetmeliyim,
Kar yağınca

Seni
Ayak izlerinden tanımalıyım
Kar yağınca

Peşine takılmalıyım usulcacık
Sen nereye, ben oraya
Dönüp arkana bakma
Bilmeyesin beni
Senden habersiz
Seni izlediğimi

Umut bu ya,
İçimden:
‘Bu sevgili
Bu gece vakti
Bana geliyor’
Diye iç geçirmeliyim.
Ah, nerde o günler!

Belki de,
Hiç dilim varmıyor
Bir yabancı evin önünde
Biterdi bu ayak izleri
Olur a!
Beklerdim kapında
Yıl boyu, asırlar boyu

İçeride şen kahkahalar
Kırmızı mumlar, ışıklar
Allı morlu edalar…
Durur durur, kahrolurdum herhal!
Gök Tanrısı Zeus,
O da kahrolurdu
Yağdırırdı kar
Diz boyu, diz boyu
Beklerdim kapında
Yıl boyu, asırlar boyu

Kardan adam olurdum
Ve
Gecenin geç saatleri
Kadınlı kızlı erkekli
Ellerde kadehlerle
Vesaire vesaire
‘’A!, derdi, içinizden biri,
Kapımızda kardan adam
Hadi çocuklar çıkalım
Kartopuna tutalım…
Kartopları,
Yıkamazdı o’nu
Yıkılan,
Yüreği olurdu

İçinizden bir başkası:
‘Aaaa, derdi, ağlıyor kardan adam!’
Sense,
Tanırdın bu gözyaşlarını,
Her şey karşılıklı,
Değil mi öyle?..