- Kategori
- Şiir
Kardeş bi kalem alabilir miyim (3)
Sevgilimin
Kocaman kırmızı şarap kadehini tutan
küçük ellerine baktım kaldım bir süre.
Şaire ‘yağmurun elleri’ dizesini yazdıran eller gibiydi.
Şimdi ben
Ne güzel
GİDEMEZDİM
Ne güzel
TERK EDEMEZDİM
Bu kenti
Sırf bu eller yüzünden
Bekler dururdum ha
bu seksen bin senelik memleketi...
...
Belki de beraber giderdik...
Ama benim gibi değildi ki o.
Zaten benim gibi olan herkesin gitmesiyle başlamamış mıydı her şey.
Gidin bakalım
Alayınız gidin
keyfiniz bilir hacı
Beni bu armonisi düşük sözcüklerle
Ucuz şarap satan bakkal merdivenlerinin üzerinde
bırakın koca bir kış
...
‘ne düşünüyorsun?’
ellerini demedim artık.
Sustuk bi süre
...
‘Ne?’ dedi sevgilim.
Sesli çekim, sağlam bi senaryodaydık artık.
Ben Yusuf’tum, o Olcay
Ali Ulvi Hünkar yazmıştı bizi.
‘gitme fikri bir kere yerleşince... aklına düşünce insanın....zehir gibi bi şey... atamıyorsun içinden’
...
biraz sustuk sonra
ama
o
sıkıcı ve uzun
bir
süre
uzatmadı küçük ellerini.
okan ünver