Kardeş hediyedir

Hayatında değer verdiklerinin yanında olmazsa olmazların vardır birde. Sanırım benim en büyük vazgeçilmezim ablam. Biten kardeşliklere baktığımda büyük üzüntü hissederim hep. Nedir acaba paylaşılamayan ve bağları koparan. Bir kardeşin varsa, her şeyin başı doğuştan sıkı bir dosta sahipsindir.  

Kardeş insanın hayatında anne ve babanın hediyesidir. Senden bir parça, bütün olmanı tamamlayan bir yarım ve hatta sana seni anlatan klavuzdur. Sırdaş olur kimi zaman, dert ortağı olur, suç ortağı olur. Seni ele vermeyen, doğru yönlendirmeye çalışan anne kalbi taşır. Kan bağından öte ruh bağı vardır aranda. Uzakta olsan bir telefon bile yeter derdini paylaşmaya. Saat kaç olursa olsun kapılar açılır sana. Kendi mutluluğunu senin ki kadar önemsemez çoğu zaman. Bir kız kardeş bir anne daha demektir.  

En az anne kadar emek verendir. Seni mutlu etmek için yanlışlarının üstünü örtmez. Hatan ve günahınla sevendir. Koruyup kollama arzusu içerisinde kendi evladından ayırt etmez. Ne kadar büyürsen büyü ablanın gözünde hala küçük kız kardeşsindir. Arkanda dağ olur çoğu zaman. Ona güvenerek dünyaya kafa tutarsın. Kavga eder çatışırsın ama yine onun yanında kalırsın.  

Bir yanın eksik hissedersin anlatamadıkların olduğunda. Ani vermen gereken kararlarda o olsun istersin yanında. Ve paylaşmak istersin mutluluğunu tek satır atlamadan onunla. Üzüntü, keder, sevinç, neşe hepsini beraber çıkarsızca yaşayabileceğin bir kucak olur sana. Kardeş anıdır aslında annenle babandan sana. En ortak yönü onunla bulabilirsin, ne kadar anlaşamadığın zamanlar olduğunu da düşünsen sen ondan birisin. Yaşadıklarınızın, paylaştıklarınızın daha fazlasını kiminle yaşayabilirsiniz ki? Ya da kim küçüklüğünüzden beri sizi böylesine tanır annenizin dışında?  

Her kardeşliğin böyle olduğu söylenemez tabi çıkarların kesiştiği noktada. Ama kendi adıma diyebilirim ki; ablam en büyük şansımdır hayatımda.