Karelerdeki sen!

Kaç kareye bölünüyorum; bilinmez! Hayallerimdeki sene mi, rüyalarımdaki sene mi, Yaşadığım sene mi, bilmediğim sene mi, tanıdığım ama tanıyamadığım sene mi, inanmak istediğim ama bir türlü inanamadığım sene mi?

Cevaplarım kendime! Nasıl olsa sen bölünmüşlüklerimdesin. Her yerde olduğun ama asla sen olamadığın sen’lerinle tıpkı, yarasanın gündüzü görüpte karanlığa doğru yol aldığı bir haldeyim. Ceplerimde karelerin, adı konulamayan sorularım.

Her kareyi ellerimle alıp, önüme tek, tek yerleştiriyorum. Hepsi tamam. Koca bir boşluk var tanımlanamayan. Sen yoksun asıl olan sen! Hep bir yerlerde bir karelerdesin… Hep bir sıfatlarla aklımdasın, eksik, tamamlanmamış, yarım-yamalak. Ne tam beyaz ne de siyah. Ne tam acı ne de tatlı. İçinde sana ait olan çok şey olan, ama esas sen olmayan. Tıpkı cinayetin bulunmayan ipucu gibisin. Bellisin ama belirsizsin. Karelerimdeki yarım, aklımdaki soru, yüreğimdeki tanımlanamayan!