Karınca

Yine bitmek bilmedi bu gün.
Açık kalmış kanatlar gibi bitap perdeler.
Arsız bir sokak kedisi kadar sadık,
Başım ancak yastığa...
Ve adımlarım aşina,
Dar adımla voltaya...

Sorma ne zaman düştün gönlüme.
Derler ki adı yok bezm i alemde,
Kalu bela...
Amenna...
Ve illa, ileyhi raciun.

Yağmuru teninde sevmezdin sen,
Seni neremde saklayayım.
Emsem göğü hem dinse içimin yangını.
Hem gönlün olsa.

Gönül dedimde;
Sen şimdi gönlünü,
Karıncalara böceklere mi kaptırdın...
Karıncaları böcekleri mi seveceğim tek tek,
Yüreklerinden öperek...

Gül dalına astım mavi yazmayı,
Burnuna takardın altın hızmayı,
Derinden vurur zalim yere kazmayı,
Bilmez Mayam bilmez nazdan usanmaz...

Başını bağladım kara yer ile,
Ağıtlar yaktım ahuzar ile,
Gül cemalin solmuş bir hazan ile,
Görmez toprak Mayam, gülden usanmaz...

Tadı yok bu gün,
Gülüm gülüm gülmenin.
Yükleğine ağıt düşmüş kalemin.
Yazar bin yıldır dert.
İşler bin yıldır çile.

Dolu başak kadar ağır değilim.
Tevekkülle olmasada,
Eğerim boynumu toprağa.
Bükemediğin el mi dersin...
Aslına rucu mu...
İnce bir hatla belki,
Haşrolurum ebruda...
Ezber bozar,
Maya kızın kaderi...

Karınca kendi yolunda...