Karlara yazılan hikaye

Hiç düşündük mü bize böylesine güzel yaşam sağlayan kahramanları? Mehmet askeri... TÜRKİYE CUMHURİYETİ çok büyük savaşlar yaşadı. Tüm halk savaşa koştu nice canlar feda edildi... Tarihte en çok ilgimi çeken savaşlar Sarıkamış FELAKETİ ve Çanakkale ZAFERİ! Bu konularda  çok fazla sayıda kitap okudum ama hiçbir kitap yetmedi bu tarihi anlatmaya... Sarıkamış Faciası konusunda okuduğum bir kitaptan çok etkilendim. Ağladım saatlerce. Bu resmen felaketti. Askerlerimiz savaşmadan ayaklarında yazlık çarıklarla bembeyaz buzdan karlar üzrinde bir bir donup kaldılar... İşte o anda içimden geçenleri yazdım şiirime en sevdiğim şiirimdir bu benim...

KARLARA YAZILAN HİKÂYE

Zemin, dipsiz beyaz bir kuyu

Zaman, yelkovansız, akrepsiz ve rakamsız

Direniyordu Mehmet asker

Uğulduyordu rüzgâr

Acı bir anne feryadı gibi

Çünkü her uğuldayışı

Figan düşürüyordu bir annenin yüreğine

Yürüyordu Mehmetçik

Yürüdükçe biraz daha seyreliyordu kar

Kuruyan adımları bağrına gömüyordu.

Nice umutlar tükeniyordu Allahüekber Dağları’nda

Buz olup kalakalıyordu öylece

Rüzgar uğuldadı, zemin aktı, zaman savurdu…

Bacakları titredi Satılmış’ın

Binlerce Mehmetçik

Dizlerinin üzerine çöküp kaldı karın ortasında

Durmamalıydı Satılmış

Durmamalıydı Mehmetçik

Dökülüyordu Mehmet askerin dudaklarından,

Allahüekber! Nidası belli belirsiz

İçini ısıtıyordu bu nida

Tam bir umut buz tuttu derken

Dönüyordu Mehmet asker hayata

Yere düşen, karlı zeminde kalıyor,

Ve tatlı bir uykuya dalıyordu.

Gecenin beyaz mağarasında,

Buzdan bir taş oluyordu ayak izleri.

Kefen olmuştu şehitlere zemindeki karlar

Boydan boya kabristan olmuştu Allahüekber Dağları

Rüzgar, oyuklar açıyordu zeminin bağrında

Açtığı her oyuğa, yeni bir askeri çağırıyordu.

Ölüme davet eden sesi sustu rüzgârın

Bulutlar çekildi bir bir semadan

Zemin bağrını ayaza gerdi bu kez.

Vakit azaldı, çok çok azaldı vakit

Buzdan bir heykel gibi düştü Satılmış,

Rüzgârın açtığı bu beyaz oyuğa

Allaüekber Dağları bir şehidi daha aldı kucağına

90.000 Mehmetçiği bastı bağrına

Rüzgâr artık hiç uğuldamıyordu…

Hatice GÖKTAŞ