Karnım(ız)daki Kelebek..

Nasıl silebilirim ki sendeki beni?.. Gücüm yeter mi sanıyorsun buna?

Üstelik ‘’Hadi gel sev beni nolur’’ demeden, sürprizleri seven kalbinin yine yeni bir sürprizi ile sevdiysen beni... Rağmen sevdin ve rağmen istediysen!?.

Gidişimin ardından da sarılabilirsin pekala sende kalan bana... Üstelik istediğin kadarıma! Üstelik sadece ‘’Sende kalmasını istediğin’’ yanlarımı kendine saklayarak!

Yaşamı eliyoruz derim ben hep. Elimizde bir elek, sallıyoruz sola sağa ve eliyoruz yaşamımızın süzgecine giren her detayı. Bazen kimileri istemeden düşüyor o eleğin gözünden yaşam kabımıza.. Bazen de çok istediklerimiz (sanırım kendi aşamayacakları engellerinden ötürü) takılıveriyorlar eleğin üstünde. Hatta istemediğimiz halde, küçülüp küçülüp eleğin gözlerinden geçmeye çabalayanlar ve bunda başarılı olanlar dahi çıkabiliyor zaman zaman. Ama, bilmiyorlar ki, aslında en büyük hasarı küçülmeye çalıştıkça kendi kendilerine veriyorlar.. Sızıp girince de hayatımıza, orda, daha önceki yaşanmışlıkların arasında kaybolup gitme, farkedilmeme pahasına üstelik.

Sana gelmek için kapını çalmadım biliyorsun. Sen açtın kapını ve buyur ettin beni.. Ve yine ‘’ben biliyorum ki, benim gönlümün değil, senin gönlünün elverdiğince, senin misafirperverliğince sürecek sendeki konukluğum...

Giderken de ‘’Ben gidiyorum’’ desem dâhi, sadece kendi payıma düşen kadarını alacağım gidişimin. Senin seçtiklerin sana kalacak, benim istediklerimse bana.

Saklamak istediğimi saklayacağım ben. Yaşam eleğimin gözlerinden aşağı düşürememiş olsam dahi seni, an gelecek elimi uzatacağım belki.. O takıldığın yerden seni alacak ve bende kalmasını istediğim kadarıyla kaldırıp mücevher kutusuna koyacağım sevdiğim(in) ‘’bana ait’’ yanlarını..

Güldüklerim(iz)i.. Mutluluğum(uz)u.. Hatta belki bazen göz yaşım(ız)ın tuzunu serpeceğim üstlerine ‘’hayatım(ız)ın tadı tuzu’’ misali..

Hepsi benim tercihim olacak inan..

Bilemezsin! Bilemem! Bilemeyiz ki!

Kim bilebilmiş ve kim ne kadar hükmedebilmiş ki; hem kendi yüreğine hem de karşısında ‘’kendisi için atmasını istediği’’ yüreğe?!!

Ben istediğim için veremem sana beni.. Sen de sırf öyle istiyorsun diye alamazsın seni benden, sökemezsin kendini çürük bir diş gibi yüreğimden.

Ben istemeden (istesen dahi) senden bana bir şey katamayacağın gibi.. Sen istemeden ben de senden silemem kendimi.

Ve haklısın! Belki de gün gelecek..

Bir pervane gibi uçacağım tuttuğun fenere.. Ve belki de...
Fener sandığın ışık, gerçekte benim aşkımla korlaşmış kalbin olacak..

Ben gireceğim kalbine.. Tam ortasına düşeceğim közünün, eriyip yok olacağım..
Ama belki de ‘’kalbinde yaktığın benle’’ umduğundan daha fazla yanan sen olacaksın!..

Ve ardım(ız)dan yakacaksın yine bir şarkının şiir ağıdını

''Derin bir yalnızlık bu yaşadığım şimdilerde/ Bir başımayım koskoca evrende/ Biri olsun istiyorum/ Hem dost, hem sevgili, hem de deva dertlerime/ Sendin doğacak günüme güneş yerine/ Yalnızlığımı unutacak, yanında uçacaktım/ Belki uzaklardan duyarsın diye sana bir şiir, bir şarkı, bir ağıt yaktım.''

Kim bilir kelebek?

Kim bilir?!!