Kasım'da açan çiçektir aşk

İki yağmur damlası arasında
Göz kırpan güneştir aşk umuttur
Umut vurulmadan.

Siyah renkli çığlıklar
Gebeyken geceye
Gece sessiz ses vedalarda
Dağların ardı yol bitmeyen
Kara borana tutulmadan
Yollarda sessiz gündüz çığlıkları
Geceye halay durmakta zaman.

Yanlış kapılar sürgününde
İntihar üzereydi aşk soluksuz
Bize dair hikayenin ilk sayfaları
Güvercin kanadında yitmeden
Sancılı iç çekişlerdi
Olmayan sabahın esintisine.

Bir yanım erken akşam
Kalanım ıssız...
Ben kararttım ve sustum
İpek kokulu hüzün çizerken sen
Karıştığım gece sessizlik ve sensizlikken.

Oysa aşk çiçektir mevsimsiz
Mevsim aşktır sorgusuz,
Kanayan çiçek vurgun yemişken aşka
O çiçek soluyorsa susuz sevdasız
Susuzluğun ıssızlığın, kanayanın
Nedeniyim... Vur beni gözlerinle

Sana bir aşk
Sana Kasım borcum var
Her mevsimde açan çiçek
En güzel hazan’da açansın...

Kasım’da açan çiçek... Ve
Aşksın sen içimde filizlenen...

Kasım’da açan aşk ve çiçek...

Vur beni gözlerinle
Menzilim vurgun yerim gözlerin olsun
Gözlerinde kalayım...


- ADANA