Kategori özürlüyüm ben!

Blogdan arkadaşlarla konuşurum da ara sıra, bana “sen kategori özürlüsün Ahmet!” diyorlar.

Haklılar!

Bir yazı yazarım gecenin son çeyreğinde, yayınlar yatarım; kalkarım ki yazım hiç tahmin etmediğim kategoride!

Bir de adres özürlüyüm ben!

Yanımda durur arabanın biri!

“Abi be falan yere nasıl giderim?”

Uzaksa kıvırırım!

“Kardeş, ben buranın yabancısıyım be! Dükkanlardan birine sor!”

Yakınsa, atlarım arabasına adamın, istediği yere götürürüm, yaya geri dönerim!

Tarif etmek zor oluyor!

Ben de tarifi alamam!

Kayınbiraderin caminin yanındaki evini bulamadım! Minaresi depremde yıkılmış, küçük bir minare yapmışlar göremedim.

“Ezana ne kadar var çocuklar?”

“Ne oldu; Namaza mı gideceksin yoksa bey?”

“Yok lan, caminin yanında ya Abinin evi, ezan sesine gideceğim!”

“Arasana Abimi?”

İyi fikir!

“Aloo! Remzi Abi, senin evi bulamıyoruz yahu!”

“Caminin yanında ya!”

“Camiyi bulamadık Abi!”

“Benim evin yanında ya!”

Gel de bu adamdan tarif al!

“Hocaya söyle ezanı okusun Abi! Bizahmet!”

“Vakit var daha ama!”

“Ses kontrol ses kontrol desin Abi! Gelince söz, iki rekâtlık cemaati olurum!”

“İki rekâta fit olmaz!”

“Seferidir dersin! Ta İstanbul’dan geliyoruz!” (seferiye taktım ben!)

Kapatıyorum telefonu dönüyorum çocuklara!

“Ya çocuklar, dayınızın sokağına girişte fırın yok muydu?”

“Vardı vardı!”

“Bakın vitrinde ekmekler var şu dükkânda! Fırın olmasın orası!”

Eve giriyoruz kayınbirader yok!

“Yenge nerede Abim?”

“Biriyle telefonda konuştu aceleyle çıktı!”

“Bizdik o! Camiye gitti demek!”

“Sizden niye kaçsın? Akşamları camiye çıkmaz!”

Haber vereyim geldiğimizi! Hocayı meşgul etmesin!

Hay aksi! Telefonunu kapatmış!

Hoparlörün açılma sesi ile hocanın yanık sesi başladı.

“Eşedü!..Eşedü!.. ses kontrol… ses kontrol!”

Gitti bizim iki rekât!

Allah'tan fırını belledim artık!

Not: Konuyu dağıttım gene değil mi?