Kavgalı iki mahalle arasında geçen maçı andırıyordu.

45. Cumhurbaşkanlığı Bisiklet Yarışını izledikten sonra gözlerimiz Ali Sami Yen Stadındaydı.

Dünya’nın en büyük derbilerinden biri olarak kabul edilen Galatasaray- Fenerbahçe derbisi için saat 19’da yerimi aldım.

Büyük heyecanla beklenen karşılaşma başladı. Maçı heyecan vermeden izlemeye çalıştım. Ama yan tarafımda oturan bir Cim Bomlu kardeşimizin küfürleri eşliğinde maçı izlemek zorunda kaldım. Kendisini hiç yakıştıramadım ama her neyse kendisini olayın akışına bıraktım.

Maç bittiğinde koca 90 dakikada içersinde hiç futbol denecek kadar yoktu sahada ve futbolcular bir sonuç alamadıktan sonra birbirlerini fair-play dışına çıkarak saldırılarda bulundular.

Olmadı beyler. Ama hiç olmadı ve sizlere yakışmadı. Birbirinizi yenemeyince şampiyonlukta kaçmış oldu. Geçmiş ola.

Bir yerde iyi oldu bu futbolla her iki takımda şampiyonluğa yakışacak bir futbol sergilemediler.

Yani derbi derbi gibi değildi. Top benim diye ağlayan çocuklar gibi kavga ederek mahalle maçına çıkan yaramaz çocukların maçıydı adeta.

Futbolsuz ama kavgası bol olan bir maçtı.

Söylenecek bir şey yok yazıklar olsun.