Kaybedenler

Vazgeçebilmeli insan; dosluklarından, arkadaşlıklarından, bitip tükenmeyen arzuları kovalamaktan. Göğüs kafesini daraltan pervasız ukalalıklardan, hep birileriyle olmaktan.

Ölümlü bir dünyada ölümsüzlüğü kovalamaktan. Kalbinin derinliklerindeki küçük kulübede tek başına  mutlu olabilmeli.

Aşk kabullenmektir nidasıyla kabullenmeli yeryüzündeki tüm yaşananları.

Bahar gelince sevinmekten, sonbahar gelince hüzünlenmekten vazgeçmeli

Yalnızlığı yanıbaşında hissetmeli, herkesin  bırakıp gittiği zamanlarda.

Kalbini kaptırmamalı hiçbir güzele veya hiçbir yakışıklı gence.

Giden sevgiliye üzülmemeli :

- "O olmadan da mutluyum !" diyebilmeli.

Umudunu yitirmemeli, yüzüne çarpılan kapılardan. Yeni umutlara koşabilmeli durmaksızın.

Her sabah açılan pencerelerin yeni bir umudun yelkeni olduğuna inandırmalı kendini .

Yalanlar söyleyebilmeli kendine ; Mutluluk veren, masum yalanlar...

Önüne çıkan tuzaklardan, hainliklerden ve ihanetlerden dersler çıkarıp zihninin baş köşesine asabilmeli.

Bir daha asla aynı hatalara düşmemek için ya da tüm bunları bırakıp kaybedenler kervanına katılmalı ...