Kaybedenlerin dersi

Uzunca bir kavgadır gidiyordu, zamanın sağ-sol ayrımına varacaktı neredeyse evetçilerle hayırcılar. Evetçiler kazandı, memlekete hayırlı olsun demekten başka bir sözümüz kalmadı artık. AKP ve yandaşları tüm imkanları kulandılar, tüm promosyon ve propaganda araçlarını sonuna kadar ustaca kullandılar. Toplumun kılcal damarlarına kadar nufüz etmeye çalıştılar. Peki ya hayırcılar; villalardan boy pos tartışmalarına gizli gündem zirvalarından, genel af gaflarından daha bir çok konunun temeline etki etmeyen unsurda kör dövüşü oynadılar. Pek çok zaman maddeleri eleştireceklerine AKP'yi eleştirme hatta çamur atma işgüzarlığına girdiler. Oysa AKP ekramlarda bir yandan hayırcılara laf yetiştirirken bir yandan da mahalle aralarında insanları ikna ediyordu. Yaşadığım yerde; Edirne'nin Keşan ilçesinde yani Türkiye'nin en çok Hayır oyu veren yerlerinden birinde bile AKPliler kahveleri gezip referandumu anlatmaya çalıştılar...

Bu sonuçtan en çok muhalefetin kendine pay çıkarması lazım bence. Sonuna kadar hayırı desteklemiş biri olarak şunu söyleyebilirim ki buradaki insanların hiçbiri Kemal Bey başına kasket geçirdi, 'Recep Bey'le çok güzel dalaştı diye hayır vermedi. Bizim oyumuz zaten belliydi ama genel af tartışması yüzünden neredeyse biz bile evete dönecektik.

Bir referandum propagandası bu kadar mı acemice bu kadar mı inanmayarak yapılır. Bir kısım tabanını ikna edemez bir kısmı daha kendi oyunu vermekten aciz. Sadece yazık diyorum olayları gördükçe. Kimleri desteklemişiz.

En azından bundan sonra ders alın, biraz daha toplumun nabzını tutun, halkı daha fazla anlamaya çalışın. Vatandaşı inandırmak kürsüden karşı görüşe saldırmakla olmaz, halkın yanına giderek daha doğrusunu anlatarak halka sorunlarla değil çözümlerle giderek olur.

Ünlü düşünürün dediği gibi; 'Çözümün bir parçası değilseniz, sorunun bir parçasısınız.'