Kaybetmek...

Akmak için yağmur sellerini bekleyen heyelan gibi bekledim bende gidişini, yalnız gidişini bekledim. 

Bekledim doyasıya ağlamak için ki, heyelan gibi akarken yüreğim sen görmeyesin diye. 

Kim kaybetti soruldu mu hiç? Hayat dururken herkes için, kimler seni anladı ki? benim kadar. 

Hey yüreğim, dumanlarla beraber yuttuğun özlemlerin bir silueti olabilseydi, dururmuydu koca dağlar bile erimeden. 

Sen bilmedin, bir tek sen görmedin, sana bunca alıştığımı. 

Bilmezdin zaten, bilemezdin sen, çünkü sormadın buna cesaretin yoktu. 

Ve olmadın şimdi hayatımdaki kadın, ben sensiz yürüdüm ömrümün en çileli yıllarında. 

Olmadın, olamazdın da zaten, çünkü sen bu aşkı hakketmedin. 

OndokuzMayisİkibinonbirYüksekova 

Faruk Fahrettin ÖZCANAN