Kaybetmek de güzel midir?

Yazılarımı olduğu gibi yayınlamayı tercih ediyorum. Bu yüzden önce yazıp sonra başka bir yere aktarmıyorum malesef. Az önce de buraya yazdım. "Yayımla" dım. Meğer yayımladığımı sanmışım ancak başaramamışım. Yok oldu gitti tüm cümlelerim. Önce sinirlendim. Sonra kalkıp birşeyler yedim. Sakinleşmiş miydim? Hayır. Yardım istedim hemen ardından. Bilenlere danıştım. "Bulur muyum o yazımı bu alemin bir yerlerinde?" Yanıt bekliyorum. Peki şimdi ne yapmalıyım?

Ben ekrana, ekran bana hayran. Bakışıp durduk birkaç dakika. İlk resmime başlarken de benzer şeyler hissetmiştim. "Ne yapacağım şimdi? Neresinden başlamalı?" Artık daha tımarlıyım. Vakit kaybetmeden yeniden yazmam lazım. Tıpkı attan ilk düştüğümde olduğu gibi; yeniden başlamalı. Gidenin ardından... Tam da bıraktığın yerden. Sıcağı sıcağına. Acısıyla. Acısın ki anla değerini kaybettiğinin.

Kaybetmek de güzel midir? Bu soruyu iki türlü de düşünebiliriz. 1- Güzel olan birçok şey gibi, kaybetmek de güzel midir? 2- Hadi canım! Bu da nereden çıktı. Kaybetmek de güzel midir? Her iki tonlama da makbulümdür. Her ikisine de cevabım hazır. Benim cevabımın bir önemi var diye de düşünülebilir. Yok diye de. Ben yine de söylemeliyim. EVET. GÜZELDİR.

Babamın lise yıllarımda derslerime pek faydası olmadı. Adam az konuşan, bol hırlayan, öz anlatan cinstendi rahmetli. Ben münazara kulübü başkanıyım ve önümde çekişmeli bir final var. Konu zor. Benim savunacağım tez bir hayli sakat. Kaybetmeye mahkumsun diyor tüm sınıf. Jüri onlar. Konumuz şu: Merak iyi midir? Kötü müdür? Ben iyidir'i savunacağım. Ama nasıl? Ertesi gün büyük gün. Arıyorum, düşünüyorum. Meraklı olmanın iyi bir tarafını bulamıyorum. Cesaretimi toplayıp babama danıştım. Ertesi gün ilk konuşma sırası arkadaşımda. Kötülüyor da kötülüyor meraklıları. Sıra bana gelince babamı ne kadar çok sevdiğimi bir kez daha hissediyorum. Güzelce anlatıyorum

bilimin ve sanatın nasıl merak'tan ortaya çıktığını. İnsanlığın merak etmeden ilerlemesinin mümkün olmadığını. Kazanıyorum.

Kısacası her kaybettiğinde yeniden aramaksa, arayabilmek için güçlü olmaksa hayatta ilerleyebilmenin sırrı, teşekkür ederim kaybettiklerim.