Kaybettim Kendimi Şarkısında Ağaçların

Kim bilir nerelerdesin
Sordum öylesine
Bilsen ne geceydi
Islak
Boğucu da
Korkuyorum sensiz demeye
Hiç senli olmadı ki
Uyuyor muydum
Belki de hepten ayık
Soluksuz yokluğunda ben
can verircesine fırladım yataktan
Eser ya penceremden okşarcasına
hani ben de kapar gözlerimi, teslim olurum esintiye
İşte o gecelerden biriydi
Açtım gözlerimi
Sen sandım tüle saklı silüeti
Bakıştık sessizce
Uzattım elimi
Dokundum ürkekçe
Soğuk; ama yumuşacıktı
İpeksi
Kaydı ellerimden usulca
Telaşlandım
Mis kokusuyla karıştım semaya
Sordum yıldızlara tek tek
Ve muzırca sırıtan aya
Güneşe hasret ben
Avundum hüznün mânâsında
Ne Els vardı ruhuna ağladığım
Ne de Leyla ufkuna daldığım
Çektim dizlerimi karnıma
Çağladı gözyaşlarım
Kaybettim kendimi şarkısında ağaçların
Söylerken yapraklar coşkuyla seni
Göz göze geldim sincabın biriyle
Garibim düşen palamudun derdinde
Ve bizi çalan doğada
Boşa kreşendo
Si Minör
Bitmeyen Senfoni sanki
Oysa
basbayağı melodram bizimkisi