Kaybolan çocuklar

Bugün bir bebek görmeye gideceğim. Henüz bir günlük. Nasıl bir dünyada, nasıl bir ülkede yaşama gözlerini açtığından haberi bile yok. Dün aradığımda yumuk elleri ve yumuk gözleriyle meme emmeye çalıştığını söylediler. Boğazım düğümlendi.... gitmeyi bugüne bıraktım.

Babası şehit olan yedi aylık Azra'da nasıl bir dünyaya geldiğini bilmiyor. Cenaze töreni aklında ne gibi izler bırakacak bilinmiyor. Büyüdüğünde babasını kimlerin, neden öldürdüğünü nasıl sorgulayacak acaba? Kader deyip baş mı eğecek, isyanlara mı bürünecek?

Mendil satan, tiner koklayan, sokakalarda yatan, hırsızlık çetelerine satılan çocuklar neyi, ne zaman anlayacaklar? Kaybolan umutlarını, hayatlarını nerede arayacaklar? Belki de ''düzen bu demek ki'' diyerek, kendilerinden küçük olanları yetiştirecekler bu düzene.

Çocuk meclisine 21 yaşında bir çocuk başkanlık edecekmiş bu sene. Ne güzel!!21 yaşında bir çocuk... Başkanlık edecek çocuk, ilk ve orta öğretim kurumlarından seçiliyormuş. 21 yaşında ve çocuk...Nereden, nasıl buldular diye düşünmüyorum çünkü, ülkemiz zaten 20'li yaşlarda çocuklarla, 30'lu yaşlarda çocuk-genç arası ergenlerle, 40'lı yaşlarda yeni olgunlaşmaya başlayan bireylerle dolu.

Eve giderken çocuklar görüyorum, mahalle aralarında oynayan, koşturan...Hepsi boy boy, sıra sıra...Ayakları çıplak, üstleri yırtık, ağızlarında her duyduğumda beni irkilten küfürler... Sağa, sola bakıyorum, anneleri-babaları nerede diye...kimseler yok. 7 aylık Azra gibi yapayalnızlar bu düzende...

Bugün bir bebek görmeye gideceğim. Henüz bir günlük.