Kaybolan Sevda

İhtiyacım olan duyguyu kaybetmiş gibiyim. Sanki bir yere kaldırmışım da bulamıyorum. Sanki saklambaç oynar gibi ortaya çıkmıyor. Sanki hiç yaşamamış gibiyim o duyguyu. Renkler küsmüş gibi davranıyolar bana. Kırmızı, mavi, yeşil hepsi birden kaybolmuş gibi. 

Sevgi tohumlarını attığım kalbimi bulamıyorum. Çınar ağaçlarının gölgesinde oturup, sevdanın gelmesini bekliyorum. Ruhum bedenimden ayrılıyor gibi geliyor zaman zaman. Korkuyorum aslında bir anlamda. Bir gün bulursam ne olacak, nasıl olacak? Hiç bulmadım ki şimdiye kadar bilelim sonunda neler oluyor. Ama bir yandan da arıyorum belki bulurum diye. Adı her neyse o duygunun ister sevgi, ister sevda, ister aşk. Hayatımı anlamlaştıcak olan o duyguyu arıyorum. Her günün bir gecesi, her sonun bir başlangıcı, her denizin dalgası vardır. Her nehrin bir yatağı, her yıldızın tek bir güneşi vardır. Ben kendimi yıldız olarak görsem güneşim yoktur. Bana hayat veren ışınlar yoktur. Her kalbin bir kalbi vardır. Kalbimin kalbini arıyorum, bulamıyorum. Boğazımda düğümlenmiş sözcüklerim. Hayat her zaman kuralıyla yaşanmamalı. Bazen akışına bıraktığımız duygularımız, alışkanlıklarımız, umutlarımız bize sırt çevirirler. Aşkın, sevdanın, sevginin adı her neyse o duygunun bana sırt çevirip, kaybolup gittiği gibi. Bazen sevgiler de cam kırıkları gibi olur. Sevsen, aşık olsan acıtır, karşılığını bulamadığında ise yüreğini kanatır. Kanıyor yüreğim, o kadar çok kırık ki kalbim; direniyorum ruhumun kırmızı boyasına. Geriye kalan kırıklarla boyanmış bir dünya. 

Gönlümdeki cam kırıklarıyla yaşarım yıllarca. Savrulurum serseri bir rüzgara kapılıp. Düşerim dalından kopan yaprak gibi. Yelkovanla akrebin birbirine kavuşacağı zaman gibi, bende sevdama kavuşacağım zamanı beklerim.