Kayıkcının rüyası

Uzun bir geceydi. Ben ay ışığında yanlız kayıkçı.

Çektim kürekleri sabaha dek, kanallar kıvrım kıvrım. Biribirine bağlanmış. Şehirler gördüm ışıl ışıl o şehirlerin köprü altlarından geçtim.

Tuna'nin durgun suları beni Karadenize oradan da İstanbul'a. Sabahın ışıkları gözümde parıldıyor.

Çektim sandalı Ortaköy'e. üstadin masasın da çayımı yudumladim. Daldım boğazın mavisine düşledim Yorgun savaşçinin bahçesini.

Bir edebiyat aşıklısı vardı, beyaz sayfalarda belki bu şehirde, belkide Anadolunun başka kösesinde, bir yazdığı şiiri mırıldandim.

Küreklere asılıp Marmara dan, Dardelene doğru yol aldım. Özletmişti çici kızım kısa da olsa. O ne deli kız yaşam dolu. Yolum uzun dostlar, daha İzmir'e nerelere, daha nerelere.

Sarp kayaları, ince parmaklarla resimlere döndüren kızımı, Anadolunun kücük kasabasın da ki delikanlıyı düsündüm. Su' yun küreklerden çıkardığı sesiyle kızılderili öyküsü anlatan kızım düştü aklıma.

O benim kayığim.

Ben kayıkçı, gece uzun, gündüz uzun hayalde olsa , rüya da, bir an da, yolculuk güzel siz güzel.

Sevgilerle.