- Kategori
- Güncel
Kayıp dünyalardayız
Penguenler kadar olamuyoruz
Bugünlerde şöyle etrafıma bakıyorum
Çoğumuz yolunu şaşırmış görünüyor gözüme
Kimisi işini kaybetmiş
Kimisi eşini kaybetmiş
Kimisi hem işini hem eşini kaybetmiş
Dövünüyor öylece
Elleri böğrüne, böğrüne giderek
Hele öyleleri var ki
Meslekleri çalınmış ellerinden
Demişler ki ona
Sen bundan sonra başka iş ara kendine
Öğretmenmişsin
Bundan sonra havada görürsün öğretmenliği
Polismişsin
Bundan sonra havada görürsün polisliği
Hâkimmişsin
Bundan sonra havada görürsün hâkimliği
Doktormuşsun
Bundan sonra havada görürsün doktorluğu
Avukatmışsın
Bundan sonra havada görürsün avukatlığı
Subaymışsın
Bundan sonra havada görürsün subaylığı
Daha niceleri var böyle
Ailesi var çocukları var evde
Bir de kiralık evde adam
Kimisinin çocukları var okuyan
Ne yapacak bu insanlar bundan sonra
Delirmekten başka
Ha sorarım size
Zor değil mi gerçekten
Yüreklerim parçalanıyor düşündükçe
Söyleniyorum kendi kendime
Suçluyu suçsuzu ayır devletim diye
Söyleyecek bir söz bulamıyorum başkaca
Elimde F. Nietzsche’nin “Yaşam” adlı şiiri var
Gelin
Bu değerli “Alman şair ve düşünürü” okuyalım şöyle
Hem de defalarca
Ve de düşünelim üzerinde saatlerce
Gelelim kendimize
İnsan olalım tam anlamıyla
Özellikle de siyaset yapanlarımıza bu sözüm
Buyurun:
“YAŞAM
Gidene kal demeyeceksin
Gidene kal demek zavallılara
Kalana git demek terbiyesizlere
Dönmeyene dön demek acizlere
Hak edene git demek asillere yaraşır
Hiç kimseye
Hak ettiğinden fazla değer verme
Yoksa değersiz hep sen olursun
Düşün kim üzebilir seni senden başka
Kim doldurabilir içindeki boşluğu
Sen istemezsen
Kim mutlu edebilir seni
Sen hazır değilsen
Kim yıkar yıpratır
Sen izin vermezsen
Kim sever seni
Sen kendini sevmezsen
Her şey sende başlar
Sende biter
Yeter ki yürekli ol
Tükenme tüketme tükettirme
İçindeki yaşam sevgisini
Ya çare sizsiniz ya da çaresizsiniz.
Öyle bir hayat yaşadım ki
Cenneti de gördüm cehennemi de
Öyle bir aşk yaşadım ki
Tutkuyu da gördüm pes etmeyi de
Bazıları seyrederken hayatı en önden
Kendimi bir sahnede buldum oynadım
Öyle bir rol vermişlerdi ki
Okudum
Okudum
Anlayamadım
Kendi kendime konuştum bazen evimde
Hem kızdım hem güldüm halime
Sonra dedim ki söz ver kendine
Denizleri seviyorsan
Dalgaları da seveceksin
Sevilmek istiyorsan
Önce sevmeyi bileceksin
Uçmayı biliyorsan
Düşmeyi de bileceksin
Korkarak yaşıyorsan
Yalnızca hayatı seyredeceksin
Öyle hayat yaşadım ki
Son yolculukları erken tanıdım
Öyle değerliymiş ki zaman
Hep acele etmem bundan
Anladım
F. NIETSZCHE (1844-1900)
Saygılarımı sunuyorum efendim