Kayıp Gül'ün zararları

Bilirsiniz benim ne zaman hey Heylerim üzerimdeyse bir köşede kitap okurum. Onunla bununla it dalaşına girmem. Canım sıkılır sinirim bozulur böyle iyiyimdir ben. 

Kayıp Gül’ün kabının rengine hayran oldum ve hiç tereddüt etmeden alıp, kütüphanemin en güzide rafına koyum. Fakat bu kitap rengine hayran olup da aldığım, ardından köpekler gibi pişman olduğum üçüncü kitap. Bundan sonra karar verdim kapağı pembe olan hiçbir kitabı arkasını okumadan almayacağım. 

Zaten yarım aklım vardı onu da bu kitabı anlamak için harcadım. 

Gecenin üç buçuğu kendi kendimi başarılarımdan dolayı kutladım, sigarasızlığa katlanamayıp hiç oruç bozmadığım için kendime ufak bir hediyem var. Yarın oruç tutmak yok, sahur telaşı yok. Çek katlanır sandalyeyi, daya ayaklarını balkon demirine bitir bu gece Kayıp Gül’ü dedim iyi halt yedim. 

Oydu, buydu derken sayfalar teker teker çevrildi, aaaa bir baktım kitap bitti. O an yüzümde muşmulamsı bir ifade, dünya bir an durdu. Yıkıldım! 

Kapağı kapadığım an bir beyin fırtınası başladı ama öyle böyle değil bildiğiniz hortum ne var ne yok koptu ipin ucu ve iç sesimle iletişim kurmaya başladım. 

Başladı şunları söylemeye; 

‘’Vaşh! Anasını satayım boşu boşuna zaman harcadım, keşke İstanbulluları okusaydım’’ 

‘’Oha ikizi yokmuş lan ikizi kendisiymiş’’ 

‘’Ulan bu hala öğrenciyse bu kadar parayı nereden buluyor? Sadrazam mahsülü bence’’ 

‘’Ressamda harbi geriymiş, resim yapmak için Harvard bırakılır mı, ikisini aynı anda yürütemiyor musun mal mısın sen ?’’ 

‘’ Millette ne anneler var, çüş kadın bildiğin manyak’’ 

‘’Şeye benziyor lan bu ıımm şey işte adını çıkaramadım, bir adam öldükten sonra karısına mektuplar yolluyordu ya işte neydi o film ya’’ 

‘’Güller konuşur mu ki! Bence konuşmaz, ya konuşuyorlarsa ben bilmiyorsam, bir gülün ağzından Demet Akalın şarkısını dinlemek çok komik olurdu.’’ ( Ardından öküz gibi bir kahkaha kopar) 

‘’Yok yok bence yeterince inanırsak konuşurlar, hatta şirinleri bile görebiliriz’’ ( Ardından gargamel gibi bir kahkaha) 

‘’Benim kedim miyavlamıyor bile, nasıl konuşacak lan kursu var mı bunun’’ 

‘’ En kısa zamanda efese gideyim çok kıskandım ha! Efes demişken ya şey… Bak şimdi Ramazan Ramazan töbe töbe!’’ 

‘’Bu ressam matias mıydı ne yolun yolcusuydu, o sergi yapcak parayı nerden denkleştirdi lem…’’ 

‘’Ben martıyı sevmemiştim, bunu da sevmedim hıh! Küçük Prens nerree buu nerreee!!!’’( Kıskançlık krizi tripleri) 

‘’Annesi hangi ara anahtarı o çekmeceye sakladı, ölüm döşeğinde ki kadının uğraştıklarına bak git allaaaseen ya!’’ 

‘’ Saçma bir kitaptı bence, ama güzeldi de aslında, sanki ben anlamadım da herkes anlamış gibi ya sorun bendemi acaba’’ ( Yersiz tripler, suçu iyi niyetli bir insan gibi kendinde aramalar.) 

‘’Anaaağğ bu Fenerbahçe’nin hali ne olacak ya! Telepati ile Aziz Yıldırımla iletişim kurabilir miyim ki’’ 

Ahan da yazdım yukarda işte, size saçma geldi demi! Bence de saçma ama bu benim suçum değil. Abartısız bunların hepsini saniyeler içinde düşündüm! 

Psikolojim bozuldu, ikizimi değil hangi cehennemde kaybolduysa ruhumu arıyorum ve mümkünse daha fazla saçmalamadan onu geri istiyorum. 

İçimde ki ses şu anda takmış! Güller konuşuyorsa, bizim kaplumbağalarda konuşur, git gıdılarından tut, sev , parçala, mıncıkla diyor. Hatta herşey konuşur git en sevdiğin kazağına naber morum de diyor! Baş edemiyorum sıyırdı tahtaları, yaktı devreleri. 

Şu anda bunu yazarken bile içimden biri Ankara soğuk mu ki, öteki ulan bir daha camel içersem ne olayım, diğeri hangi dersaneye kayıt olcam lan ben, beriki ula kızım salak mısın? Git, yat, uyu, müzik falan dinle ne yazıyon bunu nasıl olsa kimse okumayacak, kimse sallamayacak seni…Diyor, hep bir ağızdan lak lak edip beni delirtiyorlar! Kendime bile söz geçiremiyorum şu an, kaçırdık ipin ucunu, kendim ile dalaşıyorum ve kendime söz geçiremiyorum! En iyisi mi ben şimdi gideyim Kayıp Gül’ün üzerine başka bir kitapla cila atayım, kendimi Truvalı Helen, Nefertiti falan sanayım...