Kayıp masumiyet

Çocuk istismarı ; geçtiğimiz haftalarda ülkenin gündemine damgasını vurdu. Bu istismarın gündeme gelmesi bazı kesimlerin hoşuna gitmedi ve fakat istismarın boyutları büyüdükçe ülke insanının gerek utancı gerekse öfkesi büyüdü. Sorun büyük, sorun derin ve fakat çözümsüz değil. Peki bu sorun karşısında gerek iktidar gerekse muhalefet ne söyledi ne yaptı? 

 

Aile Bakanı Ramazanoğlu "Buna bir kere rastlanmış olması hizmetleri ile ön plana çıkmış bir kurumumuzu karalamak için gerekçe olamaz" dedi.

 

Kılıçdaroğlu " Daha ayıp olanı Milli Eğitim Bakanlığı'nın bunlarla işbirliği yapmış olması"

 

Devlet Bahçeli "Karaman'daki cinsel saldırı vakasını lanetliyor, sorumlu şahsın en ağır şekilde cezalandırılmasını bekliyorum" dedi. v.s v.s ....

 

Çözümle alakalı hiç bir demeç, hiç bir açıklama yapılmadı. Ceza, utanç münferit kelimeleri havada uçuştu sadece. 

 

Peki ya biz çözüm için birşeyler düşündük mü veya herhangi bir eylemde bulunduk mu ? Bana kalırsa sorun siyasete ve siyasilere bırakılacak, onların çözümünden medet umulacak kadar basit bir sorun değil. Bizim olan bu sorunun çözümü de bizden olmalıdır. Bunu nasıl yapabileceğimiz hakkında sayfalar dolusu yazı yazılabilir fakat sizin bildiğinizi size anlatmaktan başka bir şey olmaz. Benim kafamı kurcalayan soru ise bambaşka, belki de çözüme katkı sağlayacak nitelikte;

 

Bu ülke, bu insanlar ne vakit kaybetti masumiyetlerini veya masumlar mıydı ?

 

Yoksa bu tarz olaylar hep olurdu da biz mi susardık. Peki o zaman ne oldu da bu olaylar gün yüzüne çıkmaya başladı ?

 

Yoksa geçmişte münferit, günümüzde ise yaygın bir hastalık mı oldu ?

 

Yoksa vehabi islam anlayışı mıdır bizleri bu ahlaksızlıkla başbaşa bırakan ?

 

Bu konu hakkında sorulacak çok soru verilecek çok cevap var.

 

En can alıcı soru ise ;

 

Biz bu sorunu çözmek istiyor muyuz?

 

Cevap sizde ...