Kayseri türküsü

GAYSERİ[1] TÜRKÜSÜ…

Bir türkü vardır. Hemen herkes tarafından bilinir, çünkü hemen herkese bir şeyler anlatır, kendisinden bir şeyler bulur.

Bu Kayseri Türküsü şöyle:

“Yârim İstanbul’u mesken mi tuttun,

Gördün güzelleri beni unuttun.

Sılaya gelmeye yemin mi ettin,

Gayrı dayanacak gücüm kalmadı,

Mektuba yazacak sözüm kalmadı.”

Evlendikten kısa bir süre sonra, para kazanmak ve evini geçindirmek gailesi ile İstanbul’a giden “Er”’inin, uzun zaman dönmemesi üzerine, evinde eşinin görmediği çocuğu ile kalan kadının, kocasına seslenişidir bu türkü.

Kadın, çocuğunu da şöyle tanıtıyor ve hatırlatıyor “Er”ine…

“Yârim sen gideli yedi yıl oldu.

Diktiğin fidanlar meyveye döndü…

Seninle gidenler sılaya döndü…

Gayrı dayanacak gücüm kalmadı,

Mektuba yazacak sözüm kalmadı.”

“Er”inden haber alamayan kadın, bir taraftan da korkmaktadır. O korkusunu da şöyle anlatıyor.

“Yârimin giydiği ketenden gömlek,

Yoğumuş bu dünyada öksüze gülmek,

Gurbet ellerinde kimsesiz ölmek,

Gayrı dayanacak gücüm kalmadı,

Mektuba yazacak sözüm kalmadı.”

Bu arada aklına da takılmış, acaba “Er”imi üzdüm kırdım mı diye ki, bu kez de şöyle sesleniyor.

“İğde çiçek açmış dallar götürmez,

Dağlar diken olmuş kervan oturmaz,

Benim bağrım yufka, sitem götürmez.

Gayrı dayanacak gücüm kalmadı,

Mektuba yazacak sözüm kalmadı.”

Bu türkü, “Bayramlık” yazımı yazdıktan sonra aklıma geldi, oturdum kendi kendime bir güzel söyledim ve çalışma masamın kenarını da "Dümbek" olarak kullanarak müziğini de verdim... Türkünün daha da devamı var, oralarından da söyledim aklımda kaldığınca.

Nedenini pek bilmiyorum ama böylesi bayramlarda “bir araya gelemeyenleri” yâdıma düşürdü. Belki onlar için, belki de biraz kendim için söyledim.

Hele “Nakarat” bölümünü daha çok mırıldandım sessizce, kimselere duyurmadan…

“Gayrı dayanacak gücüm kalmadı,

Mektuba yazacak sözüm kalmadı.”

Ha gayret, yılmak yok dayanın…

19 ARALIK 2007

[1] Kayseri’li bağlama üstadı Ahmet Gazi AYHAN’ın derlediği bir türkü… Rahmetle anıyorum.