Kazanan da yok kaybeden de yok aşkta

Fermanber masal
Üstüne yazı yazılan kumsal 
Hüzün kâr varılan yer

Manevi vergi
Ağrı beşiklerinde
Ne eşikler atlar insan

Birbiri ardınca
Günahlar ve isyanlar
Ne vakte kadar?

Alacaklı ömür süren
Andan ana
Her an

İçtikleri su
Ayrı giden
İki yâr!

Sen hançere kırmızı kalpli serçesin kadınım

- Gönül vermiş, akıl sevişmelerinin yolcusu… Renkli diller; kapılar,  pencereler ardına kadar açık… Zamanlar gözyaşı, yağmurlar kederler… Yüz örtüsü ezeller… İsimler, sırlar tütsülü… Güneşe doğru yürüyen özlem… Sözlerle   usul tutulur..... 

Sen azade bi beyaz martısın erkeğim

- Gönül vermiş, akıl sevişmelerinin yolcusu… Denizin gökyüzü… Denizin masmavi… Dönmekte dünya… Bağ, düğüm oturulan makam… Rakı bardağındaki dudak payı boşlukta,  dinlence en yüksek yerde…  Pırıltılı yıldızım…

Ey ana karnındaki çocuk
Gül bahçesi şiirler
Okudum, okunaklısı şeyler...
 
Paha biçilmez…
Kar altındaki çiçeklere…
Görünen kara parçaları kirpiği yaşlı

Kazanan da yok kaybeden de yok aşkta
Yaratılmış olanın en yücesi sevda
Bilenmiş alaz bu veda

Vedalar üstat davulun büyüğü
“ Çöllerde insanları çağırıp yollarını şaşırtan insan taifesi”
  Çalıyor, çarpıyor…Cin

Sizi gidi kara  kargalar… 
Meydanda çıplak kadınlar ve erkekler
Arabın derdi kırmızı pabuç
 

Nil