Kazık yedik...

Kaç gündür yorgunluktan yazamadım yazımı bir türlü. Öyle çok şey var ki anlatacak… En baştan başlayayım bari.

Arabamızı satıcıya fazlaca güvenerek hiç göstermeden aldık, ama ben gösterelim dedim valla, eşime sorun:)) Erkeklerin inadını bilirsiniz. Aldığımızın ertesi günü garip sesler gelmeye başladı. Tamirciye gitti, amortisör patlak, salıncak arızalı, egzos patlak, daha ne diyeyim. Egzos dedim aklıma geldi, ya şunun doğru yazılışını bilen var mı? Her yerde farklı yazı, egzos, egsos, egzoz, egzost gibi… Türkçemizdeki en renkli kelime sanırım. Neyse dağıldım gene… Epeyce bir para sıkışmış arabaya yani, göçtük.

Aldığımız yeri aradım hemen o sinirle, adam bize “en ufak arıza çıkarsa sorumlu benim” dedi çünkü. Tabii ki haberi olmadığını falan filan işte geveledi durdu. Ne yapabilirim, hiç bir şey, sanın siz. İnternet dünyası büyülü bir dünya. Istanbul'da Ziverbey'deki Garanti Otomotiv’den araba almaya kalkarsanız aman dikkat. Kazıklanırsınız.

Heheehe, intikaaaam:))

Yola çıkmaya karar verdik, ama aynı gece benim ateşim fırladı 39'a. Üstelik ne nezle ne bir şey, sadece ateş. Daha da ilginci benim hayatımda ateşim çıkmadı. Toplamda 1-2 kez çıkmıştır. Hemen kalp doktorumu aradık panikle. Olur a ciğerlerde sorun olabilir. Antibiyotik ve ateş düşürücü uygulaması yapıldı. 8 saatte 3 tur. Ama ben zangır zangır titriyorum yorgan altında ve bu sıcakta. Bir sırt ağrısı, anlatılır gibi değil.Çok kötüydü gerçekten. O gün kaldık mecburen. Ertesi sabah ben ayaklandım, tam değil tabii, sırtım ağrıyor, ama çaktırmıyorum. Çünkü gitmek istiyorum artık, annemin evinde fenalıklar bastı bana. Delireceğim. İyiyim, diye kandırdım bizimkileri ve yola koyulduk.

Ama öncesi var tabii. Annem de bizimle geleceği için evi boşaltıldı. Eşyaların evden çıkması lazım. Eskicilerin hiç biri almıyor eşyaları. Plazma ya da Hereke halısı varsa alalım, diyorlar. Biz salakmıyız, onlar olsa niye satalım yahu… Sonunda ben de Deniz Feneri Derneğini aradım, gelip aldılar çoğunu. Ama giysi almıyorlar, aklınızda olsun. Giysi yeni olursa alıyorlar. Neyse, kalan ıvır zıvırı da annemin komşuları piranhalar gibi kapıştılar. Almayan alana kızdı falan.

Yola koyulduk, ama o ayrı gün. Şu anda evde 5 yaşında bir çocuğumuz var, annem… İlgi hep onda olsun istiyor. Biraz uyukladı, o ara yazdım yazıyı…

Devamı annemin ikinci uykusuna:))

Sevgiler herkese…