Kazıklı gurur

Gün sabaha kavuşmuş penceremde 

Ben hala mahmur uykulardayım 

Ansızın biten her geceden 

Çıkınca sabahına bu günün 

İnan sen kadar farkındayım 

Ne olup bittiğinin 

Gece gündüze eş geçerken kırklı yaşım 

Uykuya değil amma,  

huzura hasret başım. 

Yorgunum saymaktan boş geçen dünü 

İçerken bilmeden koca kancık güğümü 

İçmeden sarhoş,  

gezmeden berduş duran herife 

Teskin için acı kahve 

Verir ya sahibi titrek ve küfürlü dille 

Benim ne serhoşluğum var ne de berduşluğum 

Ne de içtiğim başkaca şey 

adı her ne meretse... 

İçimi yakan alevden 

Çıkıyor kara isler 

Yanıp kavrulurken ruhum 

Döne döne kırk üç kere mahzun 

Dışımı sarmalayan sahte gurur 

hasta ruhu avutsun 

Söyletmez söyletmedi bunca sene 

Sade iki kelimeydi oysa 

Her ne söylnenecekse 

Bekleyişi her bekleyende son bulur 

Sonu gelmez ayrılıkların bel ki de yol 

Bulunur 

Bir yol ki açılmış önü arkası ferah ve uzun 

Bir öteki kazıklı tellerle örülü 

Ya seç ilkinden yürü pay-i tahtına aşkın 

Ya inadınla kal 

Girmemişi kalmasın yontulmamış kazığın....!