Kazım Koyuncu’ yu unutmadık

Bu sabah Cumhuriyet Gazetesinin iç sayfasında bir ilan gördüm, ailesi vermiş ölümünün ikinci yılında:
"Oğlumuz KAZIM KOYUNCU’nun acısı dinmedi. Hopalı, Karadenizli ve Dünyalıydı. Bizleri 2 yıldır yalnız bırakmayan tüm sevenleri ile bugün (25 Haziran Pazartesi) 12:30’da Hopa Yeşilköy’deki mezarı başında buluşacağız."

Dün akşam TRT Int’te birbuçuk saat süren konseri vardı, sonunda yakalayabildim. Daha önce izlemiştim.

Dünkü Cumhuriyet’te Kazım Koyuncu için geniş yer ayrılmıştı.

Milliyet Blog’da bir yıldır olduğu gibi bugün de Kazım Koyuncu’yu yazdık:

Ölümün ilk yılında 25 Haziran 2006’de Şermin bir yıl önce Kazım Koyuncu’nun ardından yazdığı yazıyı yayınlamış “Ölüm duvarına çarptı şarkılar“ (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=1039). Hasan Hüseyin’in dizelerine gönderme yapmış: “Haziranda ölmek zor / Ölüm Haziran’a hiç yakışmıyor…”

19 Eylül 2006’da İsomel “Anılarımda Karadeniz ve Kazım Koyuncu” yazısında anlatıyor (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=7466). “Ölüm soluğunu yine soğuk ve keskin hissettirdi bizlere. Ne söyleyebiliriz, üzgünüm demekle kalamayacağım bir insandı Kazım Koyuncu.”

27 Kasım 2006’da Ayda Volkan Konak’ın Kazım Koyuncu için yanık yanık söylediği türküden sözeden “Dido gerçekleri sakladılar!” başlıklı yazısında (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=15223).

25 Aralık 2006’da İdil Engindeniz “İyiler ölmez” demiş (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=18684). Kazım Koyuncu’yu geç tanımış olmanın pişmanlığı ve cümlelerinde: “Dinlediğim şarkıları söyleyen Kazım Koyuncu o kadar canlı ki, ölmüş olamaz, ben onu kaçırmış olamam...”

25 Ocak 2007’de Mavi “Hangimiz hazırız ölmeye?” başlıklı yazısında yitirdiklerimizin ardından yazarken Kazım Koyuncu için “Hoşçakal hoşçakal deli çocuk dedik ve yaşattık yüreklerimizde.” demiş. (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=23017).

5 Şubat 2007’de Ali Gülcü “Kazım Koyuncu Uyan” demiş Silivri’deki mendireğe adını verdiklerini anlatırken (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=24702). Çok güzel bir cümleyle bitirmiş yazısını “Kalk pakayım, ben Trakyalım sen Karadenizlisin, seni bir kucaklıyayım...”

27 Mart 2007’de Deniz Gülser, Kazım Koyuncu’nın dizelerini yorumlamış (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=32644). "...işte gidiyorum bir şey demeden / arkamı dönmeden şikayet etmeden / hiçbir şey almadan bir şey vermeden /yol ayrılmış görmeden gidiyorum..."

6 Nisan 2007’de Karadeniz Sahil Yolu açılış törenleri yapılırken bu yola karşı savaş veren Kazım Koyuncu’yu anmadan olmazdı: “Kazım Koyuncu, Kayadeniz olmasın diye söyledi türkülerini” (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=34404).

Yekruseha, 15 Mayıs 2007’de “Kazım Koyuncu, Karadeniz müziğinin asi çocuğu” başlığı altında Kazım Koyuncu’yu anlatmış (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=40592). “O söylenecek çok şeyi varken söyleyebildikleriyle bile, bize yetmese de onu tanımanın, bir nağmesini mırıldanmanın tadını bıraktı...”

24 Haziran 2007’de ikinci yılın öncesinde “Kazım Koyuncu’dan 25 Haziran 2005'de gelen haber” iki yıldır hep biryerlerde karşıma çıktığı için yazdım (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=48351). “Kısa yaşadı ama güzel işler yaptı, izler bıraktı yürüdüğü yollarda ve onu dinleyenlerde.”

Özlem Demirçi, 25 haziran 2007’de Kazım Koyuncu’ya bir mektup yazmış, iki yıldır olanları anlatmış. Her verdiği haber iyi değil ama umutlar var (http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=48406). Özlem’in yazısına yazdığı yorumda Celal Çelik (http://blog.milliyet.com.tr/Blogger.aspx?UyeNo=486314) “Kimi insanlar bu dünya için fazla iyi, fazla kırılgan, çok fazla çocuk gibi geliyor bana. O yüzden ömürleri de bir kelebek kadar narin ve kısa oluyor.” demiş ve çok doğru demiş.

Milliyet Blog’da başka yazılarda da vardı Kazım Koyuncu, konu Karadeniz olunca, Nükleer karşıtı gösteriler yapılırken, çevre eylemlerinde o bir sembol artık.

Kazım Koyuncu bu dünya daha güzel olsun diye çalıştı kısacık yaşamı boyunca. Güzel müzikler yaptı, güzel türküler söyledi, birşeyler kötü gittiğinde tepkisini gizlemedi, güzel bir yolda yürüdü ve o yolda izleri hala duruyor.